Selçuk Tıp Dergisi Arşiv

Çalışma, interferon alta - 2b ve octreotid uygulamasının ratlarda bazı hormonal parametreleri nasıl etkilediğinin ortaya konulabilmesi amacıyla planlandı. Araştırma kontrol (n = 12), interferon alta - 2b (n = 12) ve octreotid (n 12) uygulanan toplam 36 adet Wistar - Albino cinsi erkek ratlar üzerinde gerçekleştirildi. Kontrol grubu hayvanlara herhangi bir uygulama yapılmazken, interferon grubundaki ratlara gün aşırı 250.000. IU interferon alta - 2b, oct-reotid grubundaki ratlara da günde üç kez 7 gün boyunca 10 mikrogram octreotid deri altı olarak uygulandı. Çalışmanın bitiminde, bütün deney hayvaniannın kanında TSH, total T4, total T3, testosteron ve büyüme hormonu düzeyleri tayin edildi. Plazma TSH düzeylerinin interferon alfa - 2b grubunda kontrol grubuna göre düşük se-viyede olduğu görüldü (P<0.05). T3 - T4 sevıyelerinde istatistiksel olarak fark bulunmadı. Testosteron değerlerinin mukayesesinde interferon affa - 2b ve octreotid uygulanan grupların kontrol grubuna oranla daha düşük değerlere sahip bulunduğu tespit edildi (P.<0.05). Deney gruplarının karşılaştınlması sonucunda interferon alta - 2b grubunun octreotid uygulanan gruba oranla düşük testosteron seviyesine sahip bulunduğu gözlenirken (P<0.05), total T3, total T4 ve büyüme hormonu düzeylerinin gruplar arasında önemli bir farklılık göstermediği belirlendi. Gerçekleştirilen araştırmanın sonucunda elde edilen bulgular interferon alta 2b ve octreotid uygulamalarının rat-larda bazı hormonal parametreleri değişik şekillerde etkileyebileceğini düşündürmektedir.

Dar açı glokomlu 23 (% 67.6), sekonder açı kapanması glokomlu 6 (% 77.6) (travma, üveit vb. sebeplerle oluşan sekonder açı kapanması glokornu), akut glokom krizi ile başvuran 5 olguya (% 14.7) Nd-YAG lazer iri-dotomi uygulandı. iridotomi için damarsız veya az damarlı, tercihan üst nazal veya üst tempora/ periferik iris bölgesi seçildi, Ortalama olgu başına uygulanan lazer enerjisi 63.7±18.4 mJ düzeyinde idi. Kapanma eğilimi olan 3 olgunun (ki bunlar akut glokom krizi nedeniyle başvuran olgulardı) korneal ödem nedeniyle küçük açılan iri-dotomileri genisietildi. Olguların 27 (5'<, 79.4)'sinde minimal ve orta derecede hemoraji oluştu. Olguların 26 (% 76.5)'sında 1-5 gün arasında intis oluştu. İridotomi sonrası 15 (% 44.1) olguda ilk 24 saat içinde göz içi basıncında yükselme oldu. Aylık takıpler sırasında görme keskinliği ve görme alanı tetkiklerinde değişiklik olmadığı tespit edildi.

Çalışmaya batın cerrahısı ameliyatı geçirecek ASA 1-Il 40 hasta alındı. Hastalar rasgele iki gruba ayrıldı. Anestezi idamesinde midazolam 0.1mg/kg bolus (grup 1) (n=20) ve 0.1mg/kg/saat sürekli infüzyon şeklinde (grup 10 (n=20) iki farklı yöntemle uygulanarak hemodinamik parametrelere etkileri araştırıldı. Postoperatif kullanılan flu-mazenilin her iki gruptaki uyanma ve hemodinarniye etkileri de karşılaştırıldı. Tüm algulara 1M 0.07mg/kg mi-dazolam+0.5rrıg atropin ile premedikasyon uygulandı. İndüksiyonda iv 0.3mg/kg midazolam, 0.5mg/kg atracurium, idamede her iki grupta %50N20+%502 ve iv lmg/kg meperidin kullanıldı.İndüksyondan 1 dakika sonra, entübasyon sonrası, cerrahi insizyon ve peroperatif 10 dak. ara ile SAB, DAB, KAH kaydedildi. Sp02 sürekli iz-lendi. Ekstübasyondan 1 dakika sonra Uyanıklık/Sedasyon Değerlendirme Skalası ile uyanma skorlan saptandı. İl/ 0.2mg flumazenil verildi. Daha sonra 1 'er dakika ara ile skor 1 oluncaya dek 0.1mg dozda flumazenil tek-rarlandı. istatistiksel değerlendirmede Student's t testi kullanıldı (p<0.05 anlamlı kabul edildi). Hemodinarnik bul-gular her iki grupta stabil seyretti, Grup Ilide kullanılan total midazolam dozu anlamlı düşük bulundu ve hastalar daha hızlı uyandılar. Genel anestezi idamesinde fraksiyone bolus veya sürekli infüzyon midazolam yeterli ve stabil anestezi sağlamaktadır. Liyarırrıanın daha hızlı gerçekleşmesi ve midazolam total dozunun anlamlı düşük olması nedeniyle anestezi idamesi için infüzyon midazolam yönteminin tercih edilmesini önermekteyiz.

Köpeklerde oluşturulan herrıorajik şok modelinde ringer laktat, hidroksiefil nişasta ve % 7.5'luk NaCI solüsyonfannın tedavi etkinlikleri ve oluşabilecek yan etkileri araştırıldı. Altışar köpekten meydana gelen 4 grupta denekler anestezi altında 10-15 dakika içinde 20m1/kg kanatıldı. Kontrol grubuna (1. grup) sıvı infüzyonu yapılmadı. Deney grupları 30 dakika şokta tutulduktan sonra 2. gruba hidroksiefil nişasta (kanama miktarı kadar), 3. gruba ringer laktat (kanamanın iki katı kadar) ve 4. gruba %7,57uk NaCI solüsyonu (kanama miktarının 1/4'ü kadar) infüzyon yapıldı. Tüm gruplarda kanama öncesi (0. dakika), 30, 60, 120, 180. dakikalarda ortalama arter basınçtan, pulmoner arter kama basınçtan, hematokrit, sodyum, laktik asit düzeyleri ve idrar miktarları ölçüldü. Ringer laktat, hidroksiefil nişasta ve %7,5i1uk NaC1 solüsyonlannın hemodinamik ve metabolik sonuçları is-tatistiksel olarak karşılaştırıldığında hipertonik tuz solüsyonu ile resüsitasyon yapılan deneklerde idrar çıkışının ye-terli düzeyde olduğu, ortalama arter basıncı ve pulmoner arter kama basıncı= çok iyi kontrol edildiği, diğer grup-lara göre daha iyi hemodilüsyon sağlandığı tesbit edildi. Laktik asit düzeyi daha düşük bulundu. Oluşan hafif hipernatremi istatistiksel olarak anlamlı değildi. Sonuç olarak hemorajik şokta kanama miktarının 1/4'ü kadar ve-rilen hipertonik tuz solüsyonunun hemodinamik ve metabolik fonksiyonları düzelttiği, hafif hipernatremi dışında yan etkilerinin olmadığı, bu nedenle ciddi hemorajik şoklu hastalarda erken dönemde kolayca uygulanabilecek hi-pertonik tuz solüsyonunun hayat kurtarıcı etkisi olabileceği kanaatine varıldı.

Köpeklerde oluşturulan herrıorajik şok modelinde ringer laktat, hidroksiefil nişasta ve % 7.5'luk NaCI solüsyonfannın tedavi etkinlikleri ve oluşabilecek yan etkileri araştırıldı. Altışar köpekten meydana gelen 4 grupta denekler anestezi altında 10-15 dakika içinde 20m1/kg kanatıldı. Kontrol grubuna (1. grup) sıvı infüzyonu yapılmadı. Deney grupları 30 dakika şokta tutulduktan sonra 2. gruba hidroksiefil nişasta (kanama miktarı kadar), 3. gruba ringer laktat (kanamanın iki katı kadar) ve 4. gruba %7,57uk NaCI solüsyonu (kanama miktarının 1/4'ü kadar) infüzyon yapıldı. Tüm gruplarda kanama öncesi (0. dakika), 30, 60, 120, 180. dakikalarda ortalama arter basınçtan, pulmoner arter kama basınçtan, hematokrit, sodyum, laktik asit düzeyleri ve idrar miktarları ölçüldü. Ringer laktat, hidroksiefil nişasta ve %7,5i1uk NaC1 solüsyonlannın hemodinamik ve metabolik sonuçları is-tatistiksel olarak karşılaştırıldığında hipertonik tuz solüsyonu ile resüsitasyon yapılan deneklerde idrar çıkışının ye-terli düzeyde olduğu, ortalama arter basıncı ve pulmoner arter kama basıncı= çok iyi kontrol edildiği, diğer grup-lara göre daha iyi hemodilüsyon sağlandığı tesbit edildi. Laktik asit düzeyi daha düşük bulundu. Oluşan hafif hipernatremi istatistiksel olarak anlamlı değildi. Sonuç olarak hemorajik şokta kanama miktarının 1/4'ü kadar ve-rilen hipertonik tuz solüsyonunun hemodinamik ve metabolik fonksiyonları düzelttiği, hafif hipernatremi dışında yan etkilerinin olmadığı, bu nedenle ciddi hemorajik şoklu hastalarda erken dönemde kolayca uygulanabilecek hi-pertonik tuz solüsyonunun hayat kurtarıcı etkisi olabileceği kanaatine varıldı.

Önceden sağlıklı 20 yaşında bayan hasta şiddetli göğüs ağrısı sebebiyle kliniğe alındı. Sol hemitoraksta plörezi tespit edildi ve torasentez uygulandı. Alınan sıvı bulanık görünümünde idi ve biyokimyasal testler ile eksuda özellikleri belirlendi. Bakteriyolojik testler negatif olmasına rağmen, antibakteriyel tedavi uygulandı. Bilgisayarlı To-mografi ve Magnetik Reznans Görüntüleme teknikleri ile kardiak kist hidatik tespit edildi ve 2 boyutlu eko-kardlografi ile tanımiandı. Albendazol ile antihelrninfik tedavi başlandı ve 1. ve 2. ayda yapılan kontrollerle plevral efüzyonda rezolüsyonun başladığı tespit edildi. Bu olguda, kardiak kist hidatik ve plevral efüzyonun yerleşim özellikleri sebebiyle bağlantılı olduğunu düşünüyoruz. Plevral sıvının bulanık olmasını, sekonder infeksiyon gelişirnine bağlıyoruz.

Ventrikülo-peritoneal (V-P) şantlann intraabdominal komplikasyonlan nadir görülmektedir. kalemizde V-P şant uygulanan bir olguda peritoneal kateterin skrotuma migrasyonu sunulmuştur.

infeksiyon yoğun bakım ünitelerinde yatan has-talarda sık rastlanan ve hayatı tehdit edici komp-iikasyonlann başında gelir. Multiorgan yetmezliği bu hastalarda en sık rastlanan ölüm sebebidir ve çoğunlukla infeksiyon kaynaklıdır (1). On yıldır yapılagelen araştırmalar ünitelerin tipine ve altta yatan hastalığın ciddiyetine göre bu hastalarda 0/ 10 ile %50 oranında infeksiyon geliştiğini göstermiştir (2,3). Yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) kafış süresi ile infeksiyon gelişme riski arasında da bir ilişki söz ko-nusudur. YBÜ' ne girişten beş gün sonra %50 , on gün sonra ise %90 oranında infeksiyon geliştiği , bu infeksiyonların %50-80'inin gram(-) bakteriler, %20- 40'ının ise gram(+) bakteriler tarafından oluşturuldukları bildirilmektedir (4,5).

Oral tolerans (hoşgörü) ilk olarak 1911 yılında Wells tarafından, kobaylara yumurta sarısı yedi-rilmesinin sistematik anafilaksinin (deneysel olarak oluşması beklenen) gelişimini önlediği bir immün faz olarak tanımlanmıştır.