Selçuk Tıp Dergisi Arşiv

Mezenterik kistler nadir görülen intra-abdominal tümörlerdir. Bu çalışmada mezenterik kistlere ait klinik bulguların, patolojik özelliklerin ve uygulanan cerrahi yaklaşımların irdelenmesi amaçlanmıştır. Kliniğimizde 2005-2012 yılları arasında mezenter kisti nedeni ile ameliyatı yapılan 17 hastanın verileri geriye dönük olarak incelendi. Hastalarımızın 11’i (%65) kadın, 6’sı erkek (%35) olup, ortanca yaş 32 (17- 70) idi. Hastalarımızda klinik olarak en sık başvuru şikâye¬ti karın ağrısı ve abdominal kitle idi. Mezenterik kistleri en sık ince barsak mezenteri yerleşimliydi (%70,5). Kist boyutları 2-25 cm arasında değişmekteydi. Hastalara uygulanan en sık cerrahi girişim enüklasyondu (%76). İki hastada cerrahi alan enfeksiyonu ve bir hastada anastomoz kaçağı tespit edildi ve bu hastaya loop ileostomi açıldı. Ortalama hastanede yatış süresi 8(2- 17) gündü. Postoperatif dönemde mortalite gözlenmedi. Mezenter kistleri nadir görülen karın içi kitlelerdir. Karın boşluğu içerisinde değişik lokalizasyonlarda görülebilirler. Tanı genellikle radyolojik olarak konur. Total eksizyon sonrası nüks oranı düşük olup prognoz iyidir. Laparoskopik rezeksiyon tercih edilen bir yöntem olabilir ancak malign vakalarda rezeksiyonun tam olduğundan emin olunmalı ve kist perfore edilmemelidir.

Çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) koroner arter hastalığının tespiti için son zamanlarda kullanılmaya başlamıştır. Hem ÇKBT hemde koroner anjiyografi direkt olarak koroner arterleri görüntüleyebilir. Bu çalışmanın amacı 128 kesitli BT’ nin ciddi koroner arter hastalığının tespitinde tanısal değerini konvansiyonel koroner anjiyografi ile karşılaştırmaktır. Çalışmaya koroner arter hastalığı şüphesi olan 42 hasta prospektif olarak alındı.Hastalara 128 kesitli BT çekildi ve sonrasında koroner lezyon ciddiyetini doğrulamak ve karşılaştırmak amacı ile koroner anjiyografi yapıldı.Kayıtlar Amerikan kalp birliğinin 16 segment modeline göre değerlendirildi. Hastaların yaş ortalaması 56±12 yıl idi.İşlem öncesi ortalama kalp hızı 69±4 / dakika idi. (en düşük-en yüksek: 54-78). Toplam 672 segmentin değerlendirmeye uygun 669 segmenti değerlendirildi. Değerlendirilen tüm segmentler için sensitivite, spesifite, pozitif prediktiv değer, negatif prediktif değer ve doğruluk oranı 128 kesit BT için sırasıyla % 91, %98.5, %93.8, % 97.8 ve %97 olarak bulundu. Bu değerler sadece proximal segmentler değerlendirildiğinde %97.8, %96.4, %95.7, % 98.1 ve % 97.1 olarak bulundu. Sadece distal segmentler değerlendirildiğinde ise yine sırasıyla %87.4, %98.8, %92.7, %97.7 ve %97 olarak bulundu. Çalışmamızın sonucunda 128 kesitli BT’nin konvansiyonel koroner anjiyografiye hemen hemen yakın doğrulukta tanısal doğruluğu olduğunu tespit ettik ve bu tekniğin giderek artan kullanımı ile birlikte gereksiz konvansiyonel koroner anjiyografi işlem sayısının azalacağını düşünmekteyiz

Çalışmanın amacı, Haziran 2011-Ocak 2012 tarihleri arasında kliniğimizde yüksek ve düşük risk grubundaki gebelere yapılan fetal ekokardiyografi sonuçlarını doğumsal kalp hastalıkları açısından değerlendirmektir. Çalışmaya, ayrıntılı fetal ekokardiyografisi yapılan 351 gebe alındı. Gebeler başvuru nedenlerine göre yüksek ve düşük risk grubu olarak ikiye ayrıldı. Her iki grupta tespit edilen doğumsal kalp hastalıklarının tipleri ve prevelansı açısından araştırıldı. Bulgular: Yüksek risk grubunda doğumsal kalp hastalığı prevelansı %16.7, düşük risk grubunda %5.7 olarak saptandı. En sık tespit edilen doğumsal kalp hastalığı ventriküler septal defektti. Düşük risk grubunda gebelerin çoğunun kendi istekleri (%36.1) ile fetal ekokardiyografi için başvurduğu görülürken, yüksek risk grubunda ise maternal nedenlerden diyabet (%8.9), fetal nedenlerden polihidroamnioz/oligohidroamnioz (%1.9), herediter nedenlerden ise önceki gebelikte fetal anomali varlığı (%1.2) ilk sırada tespit edilmiştir. Fetal ekokardiyografi doğumsal kalp hastalıklarının erken tanısında, aileye danışmanlık verilmesinde ve doğum sonrası gerekli müdahalelere hazırlanmada faydalı bir tekniktir. Yüksek risk grubu gebeliklerde fetal ekokardiyografi deneyimli kişiler tarafından mutlaka yapılmalıdır. Ancak, düşük risk grubunda seçilmiş vakalara da fetal ekokardiyografinin yapılması uygun olur.

Kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda gelişen idrar yolu enfeksiyonlarında (İYE) predializ ile diyaliz hastaları ve 65 yaş altı ile üstü hasta grupları arasında üriner enfeksiyon belirteçleri ve muhtemel risk faktörlerini araştırmayı amaçladık. Ocak 2012 ve Aralık 2012 tarihleri arasında Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Araştırma Hastanesi Nefroloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Kliniğinde Kronik böbrek yetmezliği (KBY) tanısı olan ve İYE gelişen 82 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. prediyaliz KBY hastalar grup 1, sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) ve hemodiyializ hastaları grup 2, olarak sınıflandırıldı. Hastaların 58’i (%70,7) diyaliz hastası iken, 24’ ü (%29,3) ise predializ KBY hastasıydı. Hastaların yaş ortalaması diyaliz grubunda 50±21 iken prediyaliz grubunda ise 63,6±15,4, idi. Hastaların 36 sı (%43,9) diyabetikdi. Vakaların 37’si (%45,1 ) ≥65 yaş olup, bu grupta kolesterol, trigliserid ve albümin değerleri 65 yaş altı gruba göre anlamlı olarak daha düşük bulundu. Her iki grupta da idrar kültürlerinde en sık üreyen mikroorganizma Escherichia coli (E. Coli) idi. Diyaliz ve prediyaliz gruplarının karşılaştırılmasında lökosit sayımı, eritrosit sedimentasyon hızı, tam idrar tahlili ve CRP düzeyleri açısından gruplar arasında istatistikî olarak anlamlı fark yoktu. Ateş, piyürü ve nitrit pozitifliğinin prediyaliz ve diyaliz gruplarında sık olmasına rağmen her iki grup arasında istatistiksel olarak fark bulunmadı. 65 yaş üstü grupta ise eşlik eden komorbid durumlar idrar enfeksiyonuna eğilimi arttırabilir.

Pilonidal sinüs interglutal bölgede görülen ve sıklıkla genç popülasyonu etkileyen kronik inflamatuar bir hastalıktır. Hastalığın sıklığı ile ilgili yapılmış olan çalışmalar toplumun tümünü temsil kabiliyeti olmayan askeri personel veya hastane verilerine dayanmaktadır. Bundan dolayı hastalığın gerçek sıklık ve yaşa göre dağılımını tespit etmek amacıyla bu epidemiyolojik tarama çalışmasının yapılması amaçlanmıştır. Tarama için etik kurul izni ve yasal olur alındıktan sonra Konya ili popülasyonunu temsil edecek şekilde, nüfusa ağırlıklı sistematik küme örnekleme 49 yerleşim birimi belirlenmiştir. Küme hacminin 100 olarak belirlenmiştir. Belirlenen yerleşim birimlerinde 18 yaş üstü ve taramayı kabul eden kişilerden yazılı onamları alınarak gerçekleştirildi. Sonuçların genel ve yaş dağılımına uygun olarak yüzde olarak verilmesi planlandı. Halen devam eden tarama 20 bölgede gerçekleştirilmiş ve 2000 kişi değerlendirilmiştir. Taramaya dahil olan kişilerin yaş ortalaması 45(18-94) olup, 936’sı (%46,8) erkek ve 1064’ü (%53,2) kadındı. Değerlendirilen 2000 kişide 22 opere, 16 primer olgu ve 1 de nüks pilonidal sinüs olmak üzere toplam 39 (%1.95) olgu tespit edilmiştir. En sık görüldüğü yaş aralığı %4,1 ile 18-30 arasıdır. Taramada sadece iki bayanda pilonidal hastalık tespit edilmiş olup erkek/kadın oranı 19/1 idi. Pilonidal hastalık prevelansı toplum temelli bu çalışmada %1,95 olarak tespit edilmiştir. Hastalık en sık erkeklerde ve 18-30 yaş arası popülasyonda %4,1 oranında görülmektedir. Erkeklerde genel olarak görülme sıklığı %3,9’dur.

Çalışmadaki amacımız ilk trimester gebelerde Toksoplazma, Rubella, Sitomegalovirus, HBV, AntiHbs, HCV, HİV seroprevelanslarını belirlemek ve parite durumları, yaş grupları ile ilişkisini araştırmak. Kasım 2011 ile Şubat 2013 tarihleri arasında Bayrampaşa Devlet Hastanesi kadın hastalıkları ve doğum polikliniğine başvuran, yaşları 16 ile 45 arasında değişen 2900 12 hafta ve altı gebe çalışmamızda değerlendirildi. Uygun gebelerde çalışılan Toksoplazma, Rubella, Sitomegalovirus, HBV, AntiHbs, HCV, HİV sonuçları analiz edildi. Yaş grupları, Gravide, Parite sayıları sorgulandı. Çalışmaya katılan gebelerin yaş ortalaması 27.78±5.57 (16-45), gebelik ortalaması 2.21±1.39 (1-8), parite ortalaması 0.78±0.89 (0-5), başvurudaki gebelik haftası ortalaması 8±3 (5-12) olarak saptandı. Çalışılan serum örneklerinde Toksoplazma Ig G, Rubella Ig G, Sitomegalovirüs Ig G, HbsAg, antiHbs, antiHCV, antiHİV seropozitifliği sırasıyla; % 31.2, % 95.7, % 99.2, % 2.4, % 22.1, % 0.1, % 0 iken; Toksoplazma Ig M, Rubella Ig M, Sitomegalovirüs Ig M seropozitiflik yüzdeleri ise sırasıyla % 0.9, % 0.15, % 0.7 olarak saptanmıştır. Toksoplazma seropozitiflik oranı Türkiye verileriyle benzerlik göstermektedir. Rubella seronegatifliği Türkiye verilerine oranla düşük bulunmuş olup gebelik öncesi aşılama ile bu değer Avrupa ülkeleri seviyesine çekilebilir. CMV seropozitifliği çalışmamızda oldukça yüksek saptanmış olup düşük sosyoekonomik düzeyi işaret etmektedir. HBsAg, anti-HBs, anti-HCV, anti HİV düzeyleri Türkiye ortalamasına yakın saptanmıştır. Bunlara göre rutin TORCH taramasına ek olarak HBsAg ve anti-HBs taraması uygun görünürken, anti-HCV ve anti-HİV taraması cost efektif değildir.

Viral gastroenterit etkeni olan virüsler insanlarda sporadik ve epidemik salgınlara yol açabilir. Sık görülen viral enterit etkenleri rotavirüs, nörovirüs ve adenovirüstür. Bu çalışmada Konya bölgesinde ishalli hastalarda bu viral etkenlerin araştırılması amaçlandı. Hastanemiz Merkez Mikrobiyoloji laboratuvarına çeşitli klinik, poliklinik ve yoğun bakım ünitelerinden gönderilen ve karın ağrısı, ishal, kusma şikayeti olan hastalardan alınan 300 gaita örneği çalışmaya alındı. Bu örneklerde mikroskopik inceleme yapılarak parazit yönünden negatif bulunanlarda Adenovirus ve Rotavirus immunokromotografik yöntemle, Nörovirus ELISA yöntemi ile çalışıldı. Bu örneklerin 52’(%17,3) si Rotavirüs, 8(%2,6)’i Adenovirüs 35(%11,7) i Nörovirüs açısından pozitif olarak saptandı. Rotavirüsün en yüksek pozitif bulunduğu aylar Kasım ve Şubat iken, Nörovirus Ağustos ve Eylül aylarında yüksek bulundu. Viral gastroenterit etkenleri, mevsimsel ve yaş gurubu farklılıkları olmakla beraber her coğrafik bölgede görülmekte ve bazen ciddi infeksiyonlara neden olmaktadır. Çocukluk yaş guruplarında ölümlere kadar varan infeksiyonlar görülebilir. Bu nedenle sık görülen viral gastroenterit etkenlerini rutin tanıda tespit edecek tanı sistemleri hastane laboratuvarlarında bulunmalı ve gastrointestinal infeksiyonlarının tanısında kullanılmalıdır.

Preterm doğum neonatal morbidite ve mortalitenin önde gelen nedenlerindendir, bu nedenle preterm doğum riski yüksek gebelerin erken dönemde tespit edilmesi önem kazanmaktadır. Çalışmamızda preterm doğumu öngörmede erken dönemde bakılan maternal serum progesteron düzeyinin önemi araştırıldı. Çalışmaya erken gebe polikliniğine başvuran yaşları 18-42 arasında değişen 10-12 hafta tek, canlı gebeliği olan 280 gebe dahil edildi ve prospektif olarak izlendi. Serum progesteron düzeyleri çalışıldı. Bu hastalarda 16- 20. haftalar arasında tekrar maternal serum progesteron düzeyi bakıldı ve vaginal kanama öyküsü (abortus imminens) sorgulandı ve kaydedildi. Takibe alınan gebelerin doğumdaki gestasyonel haftaları SAT’a göre hesaplandı ve 24-366/7 haftalar arasındaki doğumlar preterm doğum, 37. haftadan sonraki doğumlar term doğum olarak kabul edildi. Toplam 280 gebeliğin %10.4’ü (n=29) preterm doğum, %89.6‘sı (n=251) term doğum olarak sonuçlandı. Maternal yaş, daha önceki gebeliklerinde abortus öyküsü, sigara kullanım öyküsü ve VKİ değerinin preterm doğumla ilişkisi bulunmadı. 10-12 haftada bakılan maternal serum progesteron düzeyi ortalaması term doğum yapan grupta 26.58 ng/ml, preterm doğum yapan grupta 23.9 ng/ ml olarak bulundu. 23ng/ml cut-off değer olarak alındığında bu değerin altında progesteron düzeyinde gebeliklerin %15‘i preterm doğumla sonuçlanırken, bu değerin üstündeki progesteron düzeyinde gebeliklerin %8’i preterm doğumla sonuçlanmıştır. 23ng/ml üstündeki progesteron düzeyinde gebeliklerin %92’si term doğumla sonuçlanırken bu değerin altında gebeliklerin %85’i term doğumla sonuçlanmıştır. Term doğumu öngörmede progesteron cut-off değeri 23ng/ml olarak alındığında sensitivite %55, spesifisite %62, negatif prediktif değer %92 olarak bulunmuştur. Progesteron düzeyi 23ng/ml üzerindeki gebeliklerde preterm doğum görülme sıklığının %10,4’ten, %7’ye düştüğü bulunmuştur. Sonuç olarak 10-12. haftada bakılan progesteron düzeyi 23ng/ml üstü ise gebeliklerin %92’si term doğumla sonuçlandığı tespit edildi. Erken dönem gebelikte bakılan progesteronun preterm doğumdaki önemini belirlemede daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.

Literatürdeki çalışmaları gözden geçirerek embryo transfer tekniğinde kanıta dayalı yaklaşım oluşturmak. Embryo transfer tekniği başarının sağlanmasında önemli bir role sahip olmasına karşın, literatürde bu konu ile ilgili sınırlı sayıda randomize kontrollü çalışma bulunmaktadır. Literatürdeki çalışmaların sonuçlarına bakıldığında; Transferin ultrason eşliğinde ve mümkün olduğunca zorlanma olmadan, atravmatik bir teknikle yapılması, yumuşak kateterlerin kullanımı başarı ile ilişkili gözükmektedir. Embryo transferinde uygun tekniklerin kullanımı gebelik oranlarında artışa yol açacaktır.

Mekanik ventilasyon (MV) çağdaş yoğun bakım anlayışının en önemli parçası ve yoğun bakımlara yatışların en sık nedenlerinden biridir. Bu yazıda günümüzde yoğun bakım ortamında, çocuk yoğun bakım uzmanlarınca gerçekleştirilme eğiliminde olan mekanik ventilasyon uygulamalarının tüm hekimlerce gerektiğinde kolaylıkla kullanabilmeleri açısından bazı temel mekanik ventilasyon prensiplerinin aktarılması hedeflenmiştir. Hayatı devam ettirmek için gerekli olan spontan solunum tehdit altında olduğunda MV endikasyonu doğar. Günümüzde hastaların MV ihtiyacını belirlemede temel kriter hastaların laboratuvar değerlerinden çok hekimin klinik kanaatidir. Ventilatörle ilgili bazı terimlerin doğru bilinmesi mekanik ventilasyonun başlatılması açısından önemlidir. Hastaya verilecek solunum desteğinin tarzı ventilatörün moduyla belirlenir. Temel modlar arasındaki esas fark hastanın spontan solunumuna karşı ventilatörün davranış şeklidir.

Laringeal Mask Airway (LMA) özellikle günübirlik anestezi uygulamalarında yaygın kullanılmaktadır. LMA uygulamasının da kendisine özgü bazı komplikasyonları vardır. Bu komplikasyonlarda genellikle LMA’nın bütünlüğü bozulmaz. Bizim olgumuzda hasta uyanma aşamasında LMA’nın tüp kısmını ısırdığı için LMA iki parçaya ayrıldı. Larinkste kalan parçayı almak için hastanın çenesini açmak mümkün olmayınca propofol verilerek hasta gevşetildi ve LMA’nın farinkste kalan parçası çıkarıldı. Airway yerleştirildikten sonra yüz maskesi ile solutulan hasta sorunsuz olarak uyandırıldı. LMA’nın ısırılmasına bağlı gelişebilecek komplikasyonları önlemek için uyanma aşamasında LMA’nın yanına küçük boy bir airway yerleştirilmesinin önemli olduğunu kanısındayız.

Spinal anestezi, birçok cerrahide yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. Ancak, kranial sinir parezileri gibi bazı nörolojik komplikasyonları da bildirilmektedir. Beyin omurilik sıvısının (BOS) kaçağına bağlı olarak, VI. kranial sinir hasarına ve çift görmeye yol açabileceği ifade edilmektedir. Diğer kranial patolojilerinden ayrımı yapıldıktan sonra, hasta çift görmesi hakkında bilgilendirilmeli ve bol sıvı alması önerilmelidir.

Dış kulak yolu kanalının bakteriyel kaynaklı nadir enfektif etkenlerden biri Achromobacter xylosoxidans’dır. Bu bakteri grubu insanda enfeksiyon ajanı olarak nadiren görülmesine karşın su ile ilişkili çevrelerde sıklıkla karşılaşılır. Enfeksiyonların çoğu nozokomiyal kaynaklıdır. Diyaliz sıvıları, distile veya deiyonize sular, musluk suları, klorheksidin solüsyonları ve intravenöz sıvılar enfeksiyon kaynakları arasında sayılabilir. Hastalık genellikle altta yatan başka hastalıktan dolayı immün direnci bozulmuş hastaları, immünsüpresan kullanan hastaları, prematüre bebekleri veya travmaya bağlı immünitesi bozulmuş organları etkileyebilir. Uzun süre kortizon içerikli damla kullanmış kulaklarda dirençli external otit varlığında Achromobacter xylosoxidans’a bağlı external otit düşünülmelidir. Tedavide klasik antibiyoterapi etkisizdir. Trimetoprimsulfametoksazol, III kuşak sefalosporinler ve antipseudomonal penisilinler (piperasilin, tikarsilin ve karbapenem) kullanılmalıdır.

Vajinal doğum sonrası üriner retansiyon sık görülmeyen bir komplikas-yondur. Doğum eylemin 1. ve 2. fazının uzaması, izole 2. faz uzaması, forseps veya vakum ile müdahaleli doğum, perine laserasyonu ve nulliparite risk faktörleridir. Üriner retansiyon doğumdan hemen sonra gelişebileceği gibi daha sonra da gelişebilir. Tedavi mesane kateterizasyon, antibiyotik tedavisi ve belli aralıklarla kateterin çekilerek hastanın spontan miksiyon yapması takip edilir ve miksiyon sonrası rezidüel idrar kontrolü yapılır. Spontan miksiyonun olduğu ve geride rezidüel idrar kalmadığında düzelme sağlanmış olur. Bu makalede nadir görülen, aralıklı kateter takılması ile tedavi edilen bir pospartum uzamış üriner retansiyonu olgusunu sunarak bu konuya dikkat çekmek istedik.