Selçuk Tıp Dergisi Arşiv

Kronik Lenfositer Lösemi(KLL) kan, kemik iliği, lenf nodu ve dalakta proliferasyon özelliği olmayan olgun B lenfositlerin artışı ile ortaya çıkan; farklı klinik seyirler gösterebilen bir hastalıktır. Rai ve Binet tarafından oluşturulan sınıflamalar KLL’de en sık kullanılan güncel evreleme sistemleridir. Ancak prognozu belirlemede erken evre vakalarla sınırlı kalmaları en önemli eksiklikleridir. Bu çalışmada amaç yeni tanı almış ve tedavi almayan KLL hastalarında ZAP70, CD38, CD16 ve CD56 ekspresyon düzeylerinin evre ve prognoza etkilerinin incelenmesidir. ZAP70 ekspresyonu, çalışmaya alınan 35 hastanın 5’inde pozitif olarak saptandı. Düşük ZAP70 expresyonu gösteren hastaların erken evre vakalar olduğu ve bu hastaların progresyonsuz sağ kalımlarının uzun olduğu tespit edildi. CD38 ekspresyonu, 3 hastada pozitif olarak saptandı. CD38 ekspresyonu düşük hastaların da daha çok erken evre oldukları ve progresyonsuz sağ kalım sürelerinin diğerlerinden daha uzun olduğu saptandı. Olgularda ZAP70 ekspresyonu ile CD38 ekspresyon düzeyi karşılaştırıldığında sadece bir olguda aynı anda her ikisinde pozitiflik vardı. CD38 ile ZAP70 pozitifliği arasında anlamlı ilişki saptanmadı. CD56, CD16 tüm hastalarda düşük düzeyde eksprese edildi. Bu çalışmadaki hastaların büyük çoğunluğunda ZAP70, CD38, CD16 ve CD56 antijen düzeyleri düşük bulunmuştur. Hastaların %74’nün erken evre ve/veya tedavisiz izlemde olduğu göz önüne alındığında sonuçlarımızın son derece anlamlı olduğu izlenmektedir. Ancak, KLL’ de hücre yüzey antijenlerinin evre ve prognoza etkilerini daha iyi anlayabilmek için, kontrol grubu içeren daha fazla hasta sayılı ve uzun takipli çalışmalara ihtiyaç vardır.

Kasık fıtık cerrahisinde operasyonun başarısını nüksün yanında hasta konforuda belirlemektedir. Yama kullanılarak geliştirilen operasyonlar nüks gelişimini belirgin olarak azaltmakla birlikte yamaya bağlı gelişen problemler hasta konforunu olumsuz etkileyebilmektedir. Desarda’nın tarif ettiği yamasız teknik fizyolojiye uygunluğu, düşük nüks oranları ve yüksek hasta konforuyla dikkati çekmektedir. Burada Desarda tekniğini uyguladığımız hastalarımızın sonuçları sunulmaktadır. Kliniğimize 2010-2012 tarihleri arasında kasık fıtığı şikayeti ile başvuran hastalar çalışmaya dahil edildi. Femoral ve nüks inguinal hernisi olanlar, 18 yaşının altındakiler, yara iyileşmesini etkileyecek sistemik hastalığı olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Çalışmaya alınan hastalara Desarda prosedürü uygulandı. Hastalar demografik özellikleri, fıtık tipleri, postoperatif komplikasyon ve nüks açısından incelendi. Toplam 72 hastaya Desarda prosedürü uygulandı. Hastaların 71’i erkek 1’i kadındı. Ortanca yaş 51 (18-85) idi. Vakaların 62’si tek, 10 tanesi 2 taraflı idi. Tek taraflı vakaların 18 tanesi Modifiye Rutkow-Gilbert sınıflamasına göre Tip 2, 16 tanesi Tip 4, 14 tanesi Tip 3, 9 tanesi Tip 6, 5 tanesi Tip 1 herni idi. Ortalama operasyon süresi tek taraflı vakalarda 34.7±11.5, iki taraflı vakalarda 76.1±15.4 idi. Ortalama hastanede kalış süresi 1.02 gün (1-2 gün), ortama takip süresi 22.0±4.2 ay idi. Bir hastada 6.ayda erken nüks (%1.3), 1 hastada skrotal ödem (%1.3), 3 hastada kord ödemi (%4.1), 1’i antikoagulan kullanan 2 hastada hematom(%2.7) gelişti. Hastaların hiçbirinde erken dönemde nonsteroid aneljezikler dışında ek narkotik analjeziklere ihtiyaç duyulmadı ve geç dönemde nöralji görülmedi. Desarda prosedürü uygun vakalarda ucuz, kolay ögrenilebilen ve uygulanabilen, dokuların fizyolojisine uygun, düşük nüks ve yüksek hasta konforu ile fıtık cerrahisinde önemli bir yöntem olarak göze çarpmaktadır.

Yenidoğan sarılığı genellikle kendiliğinden düzelen, benign bir klinik durumdur. Yenidoğan sarılığının tedavi sınırlarını belirleyen uluslar arası kabul görmüş tedavi kılavuzları bulunmaktadır. Araştırmamızda yenidoğan sarılığı nedeniyle hastaneye yatırılan olgularda hiperbilirubinemi tedavi kılavuzlarına uyumun araştırılması amaçlanmıştır. Hastanemiz Yenidoğan Kliniği’ne 1 Ocak 2009-31 Aralık 2010 tarihleri arasında yenidoğan sarılığı nedeniyle yatırılan olguların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Tüm olguların yatış sırasındaki sarılık durumu hiperbilirubinemi tedavi kılavuzuna göre değerlendirildi. Ciddi hiperbilirubinemi için herhangi bir klinik risk faktörü ya da ek sorunu olan, yatış sırasındaki serum bilirubin düzeyi tedavi gerektiren sınırda veya üzerinde olan hastalar “Tedavi Gerektiren Bebekler”, yatış sırasında serum bilirubin düzeyi tedavi kılavuzunda belirlenen düzeyin altında ve ciddi hiperbilirubinemi gelişimi açısından klinik risk faktörü olmayan olgular ise “Tedavi Gerektirmeyen Bebekler” olarak tanımlandı. Çalışma süresince yenidoğan sarılığı nedeniyle yatırılan, 267’si erkek (%51.5) toplam 518 olgunun ortalama gebelik yaşı 37.2±2.2 hafta olup, doğum ağırlığı 2988.3±617 gram idi. Yenidoğan sarılığı tedavisinde güncel tedavi kılavuzuna uygun olarak yatışı yapılan hasta sayısı 391 (%75.4) idi. Tedavi kılavuzuna göre tedavi gerektiren ve gerektirmeyen bebekler karşılaştırıldığında gruplar arasında gebelik yaşı, doğum ağırlığı, doğum şekli, çoğul gebelik ve akraba evliliği sıklığı açısından anlamlı istatistiksel farklılık bulunmazken, tedavi gerektiren grupta erkek bebek sıklığı istatistiksel olarak daha fazla idi (p=0.03). Sarılıklı bebeklerin bilirubin ensefalopatisi gelişimini önlemek amacıyla uygun şekilde takibinin yapılması, ancak gereksiz tetkik ve tedavilerden kaçınılması gerektiği düşünüldü.

Venriküler septal defekt (VSD) doğumsal kalp hastalıkları içinde 1000 doğumda 3-6 oranı ile en yaygın görülen kardiyak malformasyondur. Defekt kendi kendine kolayca kapanabilen musküler septumda küçük bir açıklıktan, kardiyak operasyonla kapatılması gereken komplike bir lezyona kadar geniş paternde özellik gösterebilir. Bu çalışmadaki amaç izole VSD’li vakaların dosya tarama metodu ile uzun dönem takip ve prognoz sonuçlarının değerlendirilmesidir. Bu çalışmada Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Temmuz 2010-Şubat 2013 yılları arasında çocuk kardiyoloji bölümüne müracaat eden ve izole VSD tanısı olan hastaların ekokardiyografi verileri retrospektif olarak incelendi. Ventriküler septal defektler sırasıyla; %71.52 perimembranöz VSD (n=103), % 40.6 musküler VSD (n=80), %9.72 çoklu defekt (n=14) şeklindeydi. Hastaların % 52.4’ünde (n=54) VSD’nin kendiliğinden kapandığı görüldü ve %22.3’ünde (n=23) VSD klinik izlemde kendiliğinden kapanmadığından ve kalp yetmezliğine neden olduğu için cerrahi işlem uygulandı .Cerrahiye verilen VSD’lerin çoğunlukla perimembranöz VSD olduğu gözlendi (% 43.4). Ventriküler septal defekt, konjenital kalp hastalıklarının en sık görülen formudur ve soldan sağa şanta neden olarak kalp yetmezliği yapabilir. Ayrıca VSD’li hastalarda endokardit riski artmıştır. Bu nedenle bu hastaların yakın takibi önem arzetmektedir.

Bu çalışmada fonksiyonel karın ağrısı olan çocuk ve ergenlerde, rahatsızlığın yaşam kalitesi ve psikiyatrik belirtileri üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlandı. Roma III kriterlerine göre fonksiyonel karın ağrısı tanısı alan 30 hasta ile birlikte yaş ve cinsiyetleri eşleşmiş 30 sağlam çocuk kontrol grubu çalışmaya dahil edildi. Gruplara, Çocuklar için Depresyon Ölçeği (ÇDÖ), Çocuklar için DurumlukSüreklilik Kaygı Ölçeği (ÇDSKÖ) ve Çocuklar için yaşam kalitesi ölçeklerinin Ebeveyn ve Çocuk formları (ÇİYKÖ-E ve C) uygulandı. Fonksiyonel karın ağrısı olan çocuk ve ergenlerin yaşam kalitesi tüm ölçek puanları, kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p<0.001). Fonksiyonel karın ağrısı olan çocuk ve ergenler için yaşam kalitesi ebeveyn açısından tüm ölçek puanları, kontrol gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p<0.001). Fonksiyonel karın ağrısı olan çocuk ve ergenlerin çocuklar için depresyon ölçeği, çocuklar için süreklilik kaygı ölçeği ve çocuklar için durumluluk kaygı ölçeği puanları, kontrol grubun göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p değerleri sırasıyla p<0.001, p=0.003, p=0.001). Fonksiyonel karın ağrısı olan çocukların, kontrol gruplarına göre yaşam kalitesinde azalma, sürekli kaygı içinde oldukları ve depresyona meyil oldukları tespit edildi.

Konya il sınırları içinde ultrasonografi ile tespit edilebilen karın hastalıklarının sıklığını belirlemek. Çalışmaya katılacak kişi sayısını ve hedef kitleyi çalışmada yer alan istatistik uzmanı belirledi. Katılımcıların kimlik bilgileri, özgeçmiş ve soygeçmişini içeren kısa bir form dolduruldu. Karın ultrasonografisi hastalar sırt üstü yatar pozisyonda yapıldı. Ultrasonografi ile hepatobiliyer sistem, genitoüriner sistem, dalak, orta hat ana vasküler yapılar karın ön duvarı değerlendirildi. Ultrasonografi ile tarama yapılan 2010 kişinin yaş ortalaması 46 (18-94), 1071 (%53,3)’ ü kadın, 939 (%46,7)’ si erkekti. Yapılan karın USG’ sinde, 371 (%18,5) kişide hepatosteatoz, 14 (%0,7) kişide karaciğerde hemanjiom, 11 (%0,5) kişide karaciğerde kisthidatik, 60 (%3,0) kişide safra taşı, 13 (%0,6) kişide splenomegali, 3 (%0,1) kişide dalakta basit kist, 4 (%0,2) kişide aort anevrizmasına rastlandı. Üriner sistemin incelenmesinde, 34 (%1,7) kişide taş, 145 (%7,2) kişide basit kist tespit edildi. Genital organların incelenmesinde 8 (%0,7) kadında myoma uteri, 4 (%0,4) erkekte prostat hipertrofisi tespit edildi. Konya toplumunda karın ultrasonografisinde sık rastlanan patolojik bulgular sırasıyla hepatosteatoz, böbrek kisti, safra kesesi taşı, böbrek taşı idi.

Bu çalışmada, kliniğimizde Haziran 2011 ile Kasım 2013 tarihleri arasında transkateter yolla patent duktus arteriyozus kapatılması işlemi yapılan hastalarla ilgili klinik deneyimlerimizin paylaşılması ve sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmaya, patent duktus arteriyozus nedeniyle transkateter yolla kapatma işlemi uygulanan, ortalama yaşı 5,4 olan (9 ay-17 yaş) 21 hasta (16 kız, 5 erkek) retrospektif olarak dahil edildi. Kapatma işlemi hastaların 21’sinde (% 100) başarılı bir şekilde gerçekleştirildi ve takiplerde cihaz erezyonu, aritmi, tromboz veya rezidüel şant gibi herhangi önemli bir komplikasyon gelişmedi. Kapatma işleminde 11 hastada Amplatzer Duktal Occluder 1 cihazı, dokuz hastada Amplatzer Duktal Occluder 2 cihazı, bir hastada ise MemoPart PDA Occluder cihazı kullanıldı. Patent duktus arteriyozus defektlerinin perkütan yolla tıkayıcı cihazlarla kapatılması etkili, güvenli ve başarı oranı yüksek, komplikasyon gelişme ihtimali düşük bir tedavi şeklidir.

Gestasyonel diyabet (GDM) yıllarca ilk defa gebelikte saptanan glukoz intoleransı olarak tanımlandı. Günümüzde ise ilk prenatal vizitte diabetes mellitus (DM) tanısı alan gebeler aşikar DM olarak tanımlanmaktadır. İlk prenatal vizitte DM saptanmayan ve daha önce DM olduğu bilinmeyen gebeler, gebeliğin 24-28. haftasında oral glukoz toleransı ile taranmalı ve herhangi bir değerin eşik değeri aşması durumunda GDM olarak tanımlanmalıdır. GDM prevalansı farklı populasyonlarda % 1-14 olarak bildirilmiştir. GDM tanısı, yeni kriterlerle tüm dünyada giderek artış göstermektedir. Yakın zamanda, GDM tanısı için Amerikan Diyabet Birliği (ADA), Hiperglisemi ve Gebelik Sonuçları (Hyperglycemia and Adverse Pregnancy OutcomeHAPO) çalışmasını temel alan 2008, Uluslar arası Diyabet Birliği ve Gebelik Çalışma Grubu konferansı kriterlerini kabul etmiştir. Bu kriterlere göre; Bu konferansta; 75 gr glukoz tolerans testi tanı testi olarak önerilmiş ve tek bir anormal değerin GDM tanısı için yeterli olduğu kabul edilmiştir. Bu test için eşik değerler; açlık; 92 mg/dl (5.1 mmol/l), 1.saat; 180 mg/dl (10 mmol/l), 2. saat; 153 mg/dl (8.5 mmol/L) olarak belirtilmiştir. Bu derlemede GDM tanımı üzerinde yapılan değişiklikler ve güncel tanı kriterleri değerlendirilmiştir.

Müllerien tip benign retroperitoneal kistler; perimenopozal ve postmenopozal kadınlarda pelvik kitle olarak ortaya çıkar ve klinik olarak ovaryan maligniteleri taklit edebilir. Burada; medikal tedaviye dirençli postmenopozal kanaması olan ve sağ ovaryan basit kist ön tanısıyla opere edilen kadın hastada tespit edilen benign uterin müllerien kist olgusu sunulmuş, ayırıcı tanıda düşünülmesi gereken diğer lezyonlara dikkat çekilmiştir. Karın ağrısı ve vaginal kanama şikayetleriyle başvuran 62 yaşında postmenopozal kadın hastanın pelvik ultrasonografisinde sağ adneksiyel bölgede 4x3 cm ölçülerinde sağ overden kaynaklandığı düşünülen kistik kitle tespit edildi. Daha önce uygulanan 6 aylık medikal tedaviyle düzelmeyen postmenopozal kanaması da olan hastaya sağ ovaryan basit kist ön tanısıyla laparotomi uygulandı. Histopatolojik bulgularla olguya benign uterin müllerien kist tanısı konuldu.

Amfizemde standart medikal tedavinin, hastaların yaşam kalitesi ve sağ kalım süresine etkisi kısıtlıdır. Semptomlar çoğu hastada hızla ilerler. Seçilmiş hastalarda cerrahi tedavi ile semptomatik düzelmeler olabileceği ümit edilmektedir(1). Kardiyak problemi olan büllöz akciğer hastalarında seçilebilecek tedavi yöntemlerinden eş zamanlı ameliyat, hastanın ayrı seanslarda yapılacak olan iki farklı majör cerrahi girişimden korunması yanı sıra tedavi maliyetini de düşürmektedir. Bu yazımızda koroner by pass cerrahisi ile kombine ve aynı anda stapler ile yapılan başarılı bir bül rezeksiyonu olgusunu sunmayı uygun bulduk.

Kalsiyum kanal blokerinin yüksek doz alımı ciddi klinik sonuçlara ve ölüme neden olabilir. 13 yaşındaki çocuk hasta intihar amaçlı yüksek doz amlodipin ve valsartan+hidroklorotiazid alımına bağlı gelişen belirgin hipotansiyon nedeniyle yoğun bakım ünitemize alındı. Sıvı, kalsiyum glukonat, dopamin, dobutamin ayrıca glukoz ve insülin ile başarılı olarak tedavi edilerek ileri komplikasyonların gelişmesi önlenen hasta, yoğun bakım ünitemizden 8 gün sonra sağlıklı olarak taburcu edildi.

Apne yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde çok sık karşılaşılan bir sorundur. Özellikle prematürelerde birçok ciddi hastalığın bulgusu olabileceği gibi solunum sisteminin immatür kontrolüne bağlı olarak da gözlenebilir. Hastada santral apne düşünüldüğünde santral sinir sistemi stimülanları uygulanır, ancak buna yanıt alınamazsa mekanik ventilatör desteği verilir. Bu makalede santral apne nedeniyle kafein tedavisi verilen ancak tedavi komplikasyonu olarak supraventriküler taşikardi gelişen bir prematür olgusu sunulmuş ve bu stimülan ilaçların dikkatli kullanılması vurgulanmıştır.

Kikuchi-Fujimoto hastalığı (KFH) ya da histiositik nekrotizan lenfadenit daha çok servikal lenfadenopati ve üst solunum yolu enfeksiyonu belirtileri ile kendini gösteren benign seyirli bir hastalıktır.Etyolojisi tam olarak bilinmeyen, nadir gözlenen ve kendi kendini sınırlayan bu hastalığın tanısı eksizyonel lenf nodu biyopsisi ve histopatolojik bulgular ile konur. Bu çalışmada servikal lenf adenit ile kliniğimize başvuran ve yapılan eksizyonel biyopsi sonrası KFH tanısı konulan iki hastayı sunmak istedik.

Yok