Selçuk Tıp Dergisi Arşiv

Kandida türleri insanlarda en sık enfeksiyona yol açan mantar türleridir. Kandida cinsi içindeki türler morfolojik, biyokimyasal ve fizyolojik benzerliklerinden dolayı sıklıkla karıştırılabilir. Bu çalışmanın amacı Kandida türlerinin tanımlanmasında Corn Meal Agar, API ID 32C sistem ve kromojenik besiyerinin performansının değerlendirilmesidir. Çalışmada, çeşitli klinik örneklerden izole edilen 129 Kandida suşunun tanımlaması yapıldı. 10 farklı Kandida türü belirlendi ve C.albicans en yaygın tür olarak tespit edildi. C. dubliniensis oranları dikkat çekici şekilde yüksekti. API sistemi ile 10 farklı türün tanımlaması yapılırken, Corn Meal Agar ile C.colliculosa dışındaki diğer 9 türün tanımlaması yapıldı. Diğer taraftan, kromojenik agar besiyeri ile sadece C. albicans, C. tropicalis, C. dubliniensis ve C. krusei tanımlaması yapılabildi. Corn Meal Agar gibi konvansiyonel yöntemler ve API gibi yarı otomatize sistemler, rutin tanı laboratuvarlarında tanı yöntemi olarak kullanılabilir, kromojenik besiyerleri ise değerlendirme belirsizlikleri ve değişken performanslarıyla ancak ek tanı metodu olarak düşünülebilir.

Bu çalışmanın amacı Psöriyazis (Ps) hastalarında Psöriyatik Artrit’in (PsA) sıklığı ve klinik özelliklerini değerlendirmektir. Çalışmaya Dermatoloji polikliniğinde takip edilen 104 Ps hastası dahil edildi. Klinik ve sosyodemografik özellikler kaydedildi. Hastalar Classification criteria for psoriatic arthritis (CASPAR) kullanılarak PsA açısından değerlendirildi. 10 hastada (% 9.6) PsA tespit edildi. 5 hastada ilk başvuru şikayeti cilt lezyonlarıydı. Hem PsA grubunda hem sadece cilt tutulumu olan hastalarda en sık gözlenen Ps tipi plak tip Ps idi. 9 hastada periferik eklem tutulumu tespit edildi. En sık görülen PsA formu oligoartiküler formdu (4 hasta), diğer formalar ise sırasıyla; poliartiküler form (3 hasta), spondiloartropatik form (2 hasta), distal interfalangial (DİF) eklem tutulumu ile giden form (1 hasta) idi. The psoriasis area and severity index (PASI) skoru PsA’lı 4.92±5.3 ve Ps’li hastalarda 4.87±3.3 olarak gözlemlendi. El tırnak tutulumunun ise PsA’lı (%100) hastalarda Ps’lilere (% 53.2) göre daha sık görüldüğü tespit edildi. Sonuç olarak Ps hastalarında PsA sıklığı % 9.6 olarak bulundu. Tırnak tutulumu PsA’ lı hastaların tümünde gözlemlendi.

Bu çalışmada, Human Immunodeficiency Virus pozitif ve sağlıklı bireylerin oral kavitelerinden izole edilen Candida albicans suşlarının in vitro hemolitik aktiveleri araştırılmıştır. Çalışmamızda 52 Human Immunodeficiency Virus pozitif birey ve 22 sağlıklı gönüllünün ağız çalkantı suyundan; 2003 yılında izole edilen ve Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Mikoloji Laboratuvarı kültür koleksiyonunda saklanan C. albicans suşları kullanılmıştır. Hemolitik aktivite kanlı agar plak metodu kullanılarak gösterilmiştir. Plaklar 370C’da % 5 CO2’li ortamda 24 ve 48 saat inkübe edilmiş; hemolitik indeks (Hz), koloni çapının beta hemoliz zon çapına oranı olarak değerlendirilmiştir. Beta ve alfa hemoliz zonlarının değerlendirilmesinde kontrol suşu olarak sırasıyla Staphylococcus aureus ATCC 12228 ve Streptococcus pneumoniae ATCC 6305 suşları, negatif kontrol olarak Candida parapsilosis ATCC 22019 kullanılmıştır. İstatistiksel analiz Mann-Whitney U testi ile yapılmıştır. HZ değerleri Human Immunodeficiency Virus pozitif grupta 0 ile 2.57, kontrol grubunda ise 0 ile 1.75 arasında saptanmıştır. Bulgular değerlendirildiğinde her iki gruptan izole edilen C.albicans izolatlarının hemolitik indeksleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p>0.05). Bu durum suşlarımızın kolonizan izolatlar olmalarıyla açıklanabilir. İn vivo ortamda virülans faktörlerinin birbirleri ile etkileşim içerisinde oldukları düşünüldüğünde, diğer virülans özelliklerini de beraberinde araştıran ve virülans genlerinin ekspresyonlarına bakan çalışmalar ön plana çıkacaktır.

Bu çalışmada idrar yolu infeksiyonu semptomları ile üroloji kliniğine başvuran hastalardan alınan idrar örneklerinden izole edilen bakteriler ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Temmuz 2010- Temmuz 2013 yılları arasında kliniğimize başvuran, idrar yolu infeksiyonu olabileceği düşünülen 5162 hastanın idrar örnekleri, kültür ve antibiyogramlarının değerlendirilmesi amacıyla çalışmaya alınmıştır. Tüm idrar örnekleri kanlı agar ve eozin metilen blue (EMB) agara ekilmiştir. Üreme olan bakterilerin tanımlaması konvansiyonel yöntemlerle yapılmıştır. Antibiyotik duyarlılıkları disk difüzyon yöntemi ile test edilmiştir. Toplam 5162 idrar örneğinin 759’unda (%14.7) üreme gözlenmiştir. İdrar örneklerinden en sık izole edilen bakteri E.coli (%62.6) olmuştur. Bunu sırası ile Enterococcus spp. (%10.8), Proteus spp. (%6.9), Enterobacter spp. (%6.4), Klebsiella spp. (%6) ve koagülaz negatif stafilokok (KNS) (%2.8) takip etmiştir. Proteus spp., Klebsiella spp. suşlarının tümü imipeneme karşı duyarlı iken, E. coli, Proteus spp., Klebsiella spp., Enterobacter spp. suşlarında ampisilin (%73) ve sefalotin’in (%59.4) en az duyarlı iki antibiyotik olduğu gözlenmiştir. İzole edilen Enterococcus spp. suşlarının tümü (n:82) linezolid duyarlı iken, %1.2 oranında vankomisin ve yine aynı oranda da teikoplanin direnci saptanmıştır. Ayrıca Enterococcus spp. suşlarında %79 (n:65) oranında eritromisin %69.5 (n:57) oranında tetrasiklin, %57.3 (n:47) oranında siprofloksasin, %56 (n:46) oranında penisilin direnci saptanmıştır. İdrar yolu infeksiyonlarının tedavisinde, direnç gelişimini engellemek açısından kültür ve antibiyogram yapılmasının ve tedavide dar spektrumlu antibiyotiklerin seçilmesinin faydalı olacağı kanaatine varılmıştır.

Bu çalışmada, kliniğimizde uygulanan ilk açık kalp ameliyatları değerlendirildi. Kliniğimizde, Ağustos 2005 ile Haziran 2011 tarihleri arasında, toplam 550 hastaya (318 erkek, 232 kadın, ortalama yaş 58,35) açık kalp ameliyatı uygulandı. Preoperatif EF ortalama %36,8 (20-65) idi. 397 olgu koroner arter hastalığı, 114 olgu kalp kapak hastalığı, 19 olgu konjenital kalp hastalığı, 17 olgu aort patolojisi, 3 olgu ise sol atrial miksoma nedeniyle opere edildi. Major preoperatif komorbiditeler hipertansiyon, diyabetes mellitus ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı idi. Ortalama yoğun bakımda kalış süresi 2,1 (1-17) gün, hastanede kalış süresi ise 6,7 (4-23) gün idi. Total komplikasyon oranı 157 olgu ile %28,54 idi. En sık görülen postoperatif komplikasyon 57 (%10,36) olgu ile atrial fibrilasyon idi. Hospitalizasyon döneminde 23 (%4,18) hastada düşük kardiyak output sendromu, 16 (%2,9) hastada yara yeri enfeksiyonu, 13 (%2,36) hastada geçici nörolojik disfonksiyon, 10 (%1,81) hastada böbrek yetmezliği ve 6 (%1,09) hastada mekanik ventilasyon gereksinimi gözlendi. Toplam 45 (%8,18) hastada kanama (n=41) ve sternal ayrışma (n=4) nedeniyle revizyon uygulandı. Total mortalite oranı 31 olgu ile %5,63 idi. En sık ölüm nedeni düşük kardiyak debi idi. Bu çalışma, tüm zorluklara rağmen açık kalp cerrahisinin bir devlet hastanesinde başarılı bir şekilde uygulanabileceğini göstermektedir. Mortalite ve morbidite oranlarımızın kabul edilebilir ölçüde ve güncel literatürle benzer olduğunu düşünüyoruz.

Vücut boşluğu ya da bir kanaldaki sıvıyı boşaltmak amacı ile o bölgeye kateter uygulanması işlemine kateterizasyon adı verilir. Üriner sistemde kateterin en sık uygulandığı yer mesanedir. Üriner kateter uygulanan hastalarda en yaygın komplikasyon bakteriüri ve üriner sistem enfeksiyonlarıdır. Enfeksiyonun gelişmemesi için uygulamada ve hemşirelik bakımında asepsiye uyulması çok önemlidir. Çalışmada hemşirelere bu konuda eğitim verilmiş, eğitim öncesi ve sonrası testlerle değerlendirilen eğitimin ardından hemşirelerin yaptıkları uygulamalar izlenerek ayrıca bir de izlem puanı hesaplanıp değerlendirilmiştir. Eğitim verilen ve izlenen aynı gruptur, grubun puan sıralaması: uygulama puanı< öntest puanı< sontest puanı (56,85< 62,96< 90,62) olarak tespit edilmiştir şeklinde saptanmıştır. Hemşirelere verilen eğitimin etkinliğinin iyi olduğu, ancak öğrendiklerini hemşirelerin yeterince uygulamadığı tespit edilmiştir.