Selçuk Tıp Dergisi Arşiv

Hipertansiyon ve diyabetes mellitusta lentikülositriyat ve talamoperforan arterlerin etkilenmesi ile bazal gangliyon ve talamus düzeyinde laküner enfarktların geliştiği bilinmektedir. Biz, bu çalışma ile hipertansiyon ve diyabetes mellitusta, lakuner enfarkt gelişmemiş bazal ganglion ve talamus ADC (apparent diffusion coefficient) değerleri ile herhangi bir sistemik hastalığı olmayan bireylerin ADC değerlerini kıyaslamayı amaçladık. Sadece hipertansiyonu olan 52, sadece diyabeti olan 8 ve herhangi bir sistemik hastalığı olmayan, baş ağrısı ya da baş dönmesi gibi nedenlerle beyin MR’ı elde olunan 116 hastada kaudat nukleus, talamus ve lentiform nukleus düzeylerinde ADC değerleri ölçüldü. Sonuçlar istatiksel olarak karşılaştırıldı. Sağlıklı bireylerle karşılaştırıldığında diabetik bireylerde, sol lentiform nukleus için ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p< 0.05). Hipertansif bireyler ile sağlıklı bireyler karşılaştırıldığında her iki talamus ve lentiform nukleus ADC değerleri için istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p<0.05). Gerek hipertansiyon gerekse diyabetes mellitus hastalıklarında lakuner enfarkt gelişmemiş olsa bile bazal gangliyon ve talamus ADC değerlerindeki farklılıklar mikroskopik düzeyde bir kronik iskemik süreci ya da gelişmekte olan bir laküner enfarktı yansıtabilir.

Ortalama trombosit hacmi (MPV); trombosit hacmi yanında fonksiyonu ve aktivasyonu hakkında bilgi veren bir belirteçdir. Artmış MPV düzeyine sahip trombositlerin adezyon ve agregasyona eğilimleri daha fazladır. Diyabetlilerde; trombosit aktivasyonu sonucu adezyon ve agregasyon artar, bu durum mikrovasküler sistemde tıkanıklıklara, dokularda iskemi ve hipoksiye neden olur. Bu çalışmada amac; mikroalbüminüri (MA) ve/veya hipertansiyonu (HT) olan ve olmayan tip 2 diyabetes mellitus (DM)’lu hastalarda MPV düzeylerini karşılaştırmak ve komplikasyonların tespitinde MPV’nin kullanılabilirliğini araştırmaktır. 18-65 yaşları arasında MA ve/veya HT olan ve olmayan 80 (42 K, 38 E) tip 2 DM’li ile benzer özellikte 30 ( 15 K, 15 E) sağlıklı kişi çalışmaya alındı. Hastalar Grup 1; HT ve MA olmayan tip 2 DM’li, Grup 2; HT olan ve MA olmayan tip 2 DM’li, Grup 3; HT olmayan ve MA olan tip 2 DM’li, Grup 4; HT ve MA olan tip 2 DM’li olarak 4 gruba ayrıldı. MA ve/veya HT olan Grup 2, Grup 3 ve Grup 4’deki hastaların MPV düzeyleri kontrollerden daha yüksekti (sırasıyla p=0.005, p<0.001, p<0.001). Grup 2, Grup 3 ve Grup 4’deki hastaların MPV’i, Grup 1’deki hastalardan daha yüksekti ancak anlamlı değildi. Tüm diyabetik hastalardaki MPV, kontrollerden daha yüksekti (p<0.001). Hipertansiyon ve/veya MA gelişen tip 2 DM’li hastaların MPV’i, sağlıklılara göre yüksek bulunmasına rağmen diyabetik olupta komplikasyonları olmayanlara göre anlamlı fark bulunmadı. Bu nedenle diyabetik hastaların takibinde MPV düzeylerinin faydalı olmayacağı kanaati getirdik.

Bu çalışmada 1996-2003 yılları arasında S.Ü. Meram Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Hematoloji Servisinde yatan ve anemisi olan 539 hastanın klinik ve laboratuar bulguları değerlendirilmiştir. Çalışmamızda demir eksikliği anemisi 280 hasta ile en sık görülen anemi sebebi olup kadınlarda 3 kat fazlaydı. Menapoz öncesi dönemdeki kadınlarda en sık anemi oluşturan sebep menometrorajiydi (%48). Menapoz sonrası dönemdeki kadınlarda ve erkeklerde ise en önemli sebep gastrointestinal sistemden kanamalardı. Hastalarımızda özofagogastroduodenoskopi ile kanama oluşturabilecek lezyon görülme sıklığı kolonoskopinin 2,7 katı idi. B12 vitamini eksikliğine bağlı görülen megaloblastik anemiler 115 hasta ile ikinci sıklıkta anemi sebebiydi. Otuziki hastada demir ve B12 eksikliği birlikteydi. Hastalarımızın 21‘inde folik asit eksikliğine bağlı anemi görülmüştü Çalışmamızda 28 hastada hemolitik,26 hastada aplastik anemi mevcuttu. Kronik hastalık anemisi 27 hastada görülmüştü. Dört hastamızda refrakter anemili miyelodisplastik sendrom, 6 hastamızda da kronik böbrek yetersizliğine bağlı anemiydi. Araştırmamız yatan hastalarla ilgilidir. Anemi bütün sistemleri etkileyen, pek çok hastalığın kötüye gitmesine yol açan bir bulgudur. Bu sebepten önemli bir sağlık sorunudur.

Bu çalışmanın amacı acil kritik yoğun bakımda yatan hastaların yaşadığı deneyimleri belirlemektir. Tanımlayıcı özellikteki çalışma, Konya’da bulunan bir eğitim ve araştırma hastanesinin acil kritik yoğun bakım ünitesinde yapılmıştır. Çalışma kapsamına 121 yoğun bakım hastası alınmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak hasta tanıtım formu ve “Yoğun Bakım Deneyim Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışmamızda hastaların %50.4’ünün kadın, %19’unun ilkokul ve altında eğitime sahip ve %66.1’inin evli olduğunu belirlenmiştir. Hastaların yoğun bakım deneyim ölçeğinden 60.09±6.53 puan aldığı bulunmuştur. Bu çalışma sonucunda, yoğun bakım ünitesinde hastaların kısmen olumsuz deneyimler yaşadığı saptanmıştır. Bunun yanında hastaların yoğun bakımda bulundukları süre içinde farkındalıklarının ve bakımdan memnuniyet durumlarının orta düzeyde olduğu düşünülmektedir.

Acil servis başvurularında göğüs ağrısı en sık başvuru sebebi olup nedenlerine bakıldığında kardiyak ve non-kardiyak olarak iki bölümde incelenmektedir. Kardiyak kökenli ağrılar iyi bilinse de nonkardiyak göğüs ağrılarının (NKGA) patofizyolojisi kompleks olup tam anlaşılamamıştır. Bu çalışmada amacımız göğüs hastalıkları kliniğine göğüs ağrısı ile başvuran hastaların özelliklerini ve aldıkları tanıları değerlendirmektir. Çalışmamızda göğüs hastalıkları kliniğine göğüs ağrısı şikayeti ile başvuran 97’si erkek 103’ü kadın toplamda 200 hasta prospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, özgeçmişleri ve soy geçmişleri not edildi. Endikasyon dahilinde ilgili branşlara konsültasyonlarının ardından aldıkları tanılar kaydedildi. Çalışma sonuçlarına bakıldığında kas iskelet sistemi ile ilişkili olan göğüs ağrıları ilk sırada, gastroözefageal reflü (GÖR) ikinci sırada, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), astım ve akut bronşit ile ilişkili olan göğüs ağrıları ise üçüncü en sık başvuru sebebi olmuştur. Göğüs hastalıkları kliniklerine göğüs ağrısı ile başvuran hastaların çoğunluğunu kas iskelet sistemi ilişkili ağrılar oluşturmakta ancak KOAH, astım ve akut bronşitte de özellikle henüz tanı konmamış olan hastalar nefes darlığı ve göğüste sıkışma hissini bazen göğüs ağrısı olarak tanımlayabilmektedir.

İşitme kaybı insanlarda en sık görülen anomalilerden birisidir. İşitme yaşamın ilk yıllarında konuşma ve kognitif fonksiyonlar için gerekli olduğundan işitme kaybının erken tanı ve erken amplifikasyonu çok önemlidir. Çalışmamızda Ocak 2011-Temmuz 2012 tarihleri arasında Konya Beyhekim Devlet Hastanesinde yapılan yenidoğan işitme tarama testlerinin sonuçlarını yayınladık. 2-7 gün arasındaki yenidoğanlara tarama Oto Akustik Emisyon testi ile işitme taraması yapıldı. Testi geçemeyen bebeklere 14 gün sonra kulak burun boğaz muayenesi ve test tekrarı yapıldı. Testi tekrar geçemeyen yenidoğanlar referans merkezine sevk edildi. Ocak 2011-Temmuz 2012 tarihleri arasında 3167 yenidoğan tarandı. 3167 bebekten 310’u (%9.78) ilk tarama testini geçemedi, ikinci test sonrası testi tekrar geçemeyen 5 hasta (%0.15) referans merkezine sevk edildi. İşitme tarama programlarının, işitme kaybının erken dönemde saptanarak tedaviye başlanması açısından tüm yenidoğanlara yapılmasını önermekteyiz

Seksen yaşında erkek hasta kliniğimize, burundan nefes alma güçlüğü, burun kanaması ve nadiren ağızdan kan gelmesi şikayetleri ile başvurdu. Hastanın oral, anterior rinoskopik ve otoskopik muayenelerinde özellik saptanmazken yapılan fiberoptik nazofaringoskopik incelemede nazofarinkste kitle gözlendi. Alınan derin nasofarinks biyopsisi ile hastaya ekstramedüller plazmasitom tanısı konuldu. Plazmasitomalar plazma hücresi tümörleri olup soliter olarak kemik iliği dışında ortaya çıkarlar ve multipl myelom ile ilişkili olabilirler. Baş boyun bölgesinde ekstramedüller plazmasitom (EMP) olguları nadiren gözlenir. Nazofarinksin malign tümörleri cerrahi ve/veya radyoterapi ile tedavi edilirler. Ekstramedüller plazmasitomlar radyosensitif olarak bilinmelerine rağmen birçok yazar tarafından kombine cerrahi ve radyoterapi önerir. Hasta ile tüm tedavi seçenekleri paylaşıldığında hasta cerrahiyi kabul etmedi. Bunun üzerine radyoterapiye yönlendirilen hastanın yirmidokuz aylık kontrollerinde nüks saptanmadı. Burun tıkanıklığı, epistaksis gibi şikayetlerle başvurun ileri yaş hastalarda daha dikkatli olunmalı ve mutlaka nazofarinks ve nazal kavite endoskopik olarak detaylı bir şekilde değerlendirilmeli.

Overin benign müsinöz kistadenomu büyük boyutlara ulaşabilir. Abdominal kistik kitleler büyük boyutlara ulaşmadan genellikle belirti vermemektedir. Olgumuzda olduğu gibi büyük boyutlara ulaşan bir abdominal kistin asemptomatik bir klinik seyir izlemesi nadir karşılaşılan bir durumdur. Bu makalede asemptomatik dev overial benign müsinöz kistadenom olgusunu sunarak abdominal kistlere yaklaşımı değerlendirmek istedik. Abdominal kistlerin tanısında ultrasonografi yararlı bir tetkiktir. Ayırıcı tanı için ileri görüntüleme yöntemi olarak abdominal tomografi veya manyetik rezonans tercih edilmelidir. Cerrahi tedavide genellikle orta hat insizyon ile açık cerrahi müdehale tercih edilmektedir. Açık cerrahi konvansiyonel bir yöntem olarak önemini korumaktaysa da laparoskopik cerrahi yöntemler giderek yaygınlaşmaktadır.

Özefagial benin tümörler nadir görülen lezyonlardır. Özefagusun üst 1/3 bölümünde yerleşimleri oldukça nadirdir. Özefagial poliplerin endoskopik olarak çıkartılması ile ilgili bilgiler henüz yaygın değildir. Endoskopik prosedürün teknik zorlukları olmakla beraber işlem sonrası hemoztazın sağlanmasında zor olabilir. 60 yaşında bayan bir hastada polipektomi loop’u kullanarak başarılı olarak polibi tamamen çıkarttığımız vakayı sunuyoruz. Üst özefagus leiomyomları nadir görülen klinik tablolardır. Özefagial leiomyomaların tanısı hem radyolojik olarak hem de endoskopik olarak yapılmalıdır. Salin enjeksiyonu metodu pediküllü poliplerin endoskopik olarak çıkartılmasında başarılı bir yöntem olabilir.

Vena kava inferior, embriyolojik hayatın beşinci ve sekizinci haftaları arasında üç çift primitif venin kompleks anastomozu sonucu oluşur. Vena kava inferiorun bu kompleks embriyolojik gelişimi sırasındaki anormallikler sonucu, çeşitli anomaliler meydana gelebilir. Nadir olarak rastlanan çift vena kava inferior anomalisi en sık görülen inferior vena kava patolojisidir. Bu makalede, akut karın ağrısı ile hastanemize başvuran ve rutin tetkikler esnasında tesadüfen tespit edilen çift vena kava inferior anomalisi bulunan, 17 yaşında bir erkek hasta sunuldu. Son yıllarda, modern görüntüleme tekniklerinin gelişmesi ve bunların klinik kullanımının yaygınlaşması ile asemptomatik vena kava inferior anomalilerinin tesadüfi olarak tespit edilmesine olanak sağlanmıştır. Özellikle retroperitoneal cerrahi operasyonlarda oluşabilecek komplikasyonları önlemek adına çift vena kava inferior anomalisinin tespit edilmesi önemlidir.

Glioblastome multiforme (GBM) en malign glial tümördür. Hastaların % 90’ ı tanı konulduktan sonraki iki yıl içinde kaybedilir. Nadiren ekstrakranial metastaz yapar. GBM’ nin deri metastazıyla ilgili literatürde bildirilen vaka sayısı çok azdır. Biz burada eski kraniotomi skarı üzerinde keloid benzeri oluşumlarla başvuran, saçlı deri tutulumu yapmış bir GBM olgusunu sunduk. 35 yaşında erkek hasta frontal bölgede insizyon skarına uyan bölgede deriden kabarık, sert, deri renginde, infiltre papüllerle dermatoloji polikliniğine başvurdu.10 gün içinde papüler lezyonlar nodüler forma ilerledi. Nodüler lezyondan alınan biyopsi sonucu GBM ile uyumlu rapor edildi. 2 ay içinde papüller frontal saçlı derinin tamamını örten dev tümöral bir kitleye dönüştü. Saçlı deri invazyonundan ortalama 3 ay sonra hasta exitus oldu.

Yok