Makale Arama
Hemodiyaliz Amaçlı Av Fistül Anevrizmalarında Etkili Bir
yaklaşım: Anevrizmorafi
Mehmet Özülkü, Fatih Aygün
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hemodiyaliz Amaçlı Av Fistül Anevrizmalarında Etkili Bir yaklaşım: Anevrizmorafi
EffectIve Approach To Aneurysms Of Av FIstulas For HemodIalysIs: aneurysmorrhaphy
Anevrizmanın incelmiş duvar kısmının rezeke edilerek kalan
kısmın tamir edilmesi yoluyla venöz devamlılığın sağlandığı bir yöntem
olan anevrizmorafi, öncelikli kullandığımız bir tamir metodudur.
Komplikasyon gelişmeden önce anevrizmanın anevrizmorafi yoluyla
tamir edilmesinin, AVF veninin devamlılığı ve uzun süre kullanılabilmesi
açısından önemli olduğunu düşünmekteyiz. 2010-2015 tarihleri
arasında AVF’ye bağlı gelişen, anevrizmorafi yöntemiyle tamir edilen,
33 gerçek anevrizma vakası çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya katılan
bireylerin AVF’ye bağlı gerçek anevrizmalarının lokalizasyonları;
antebrakiyal bölgedeki radio-sefalik AVF’de (11 hasta), antekübital
bölgedeki brakio-sefalik AVF’de (20 hasta) ve antekübital bölgedeki
brakio-bazilik AVF’de (2 hasta) yer almaktadır. Anevrizmorafi sonrası
üç yıl takip edilen 33 hastanın 30’unda tamir yapılan venöz yapılarda
genişleme görülmesine rağmen müdahale gerektiren patoloji tespit
edilmedi. Üç hastada anevrizmorafi yapılan alanda tekrar genişleme
ve tamir yapılması gereken problemler görülmüştür. Herhangi bir
komplikasyon gelişmeden mümkün olduğunca anevrizmaya erken
müdahale etmek ve AV fistül devamlılığını bozmadan anevrizmayı
küçültmek sonuçları etkili olan cerrahi bir yöntemdir.
Aneurysmorrhaphy is the procedure through which venous
continuity is provided by resecting the thinned wall of aneurysm
and fixing the remaining part. Aneurysmorrhaphy is the repairing
method that we apply in priority. We believe that, the fixing of
aneurysm by aneurysmorrhaphy before the complications comes out
is important in terms of continuity of vein of AVF and long term
use. A total of 33 cases of true aneurysm induced by and repaired
through aneurysmorraphy method between 2010 and 2015 were
included in the study. The localization of true aneurysm depending
on AVF of the persons who were participated in this study included
antebrachial of the radio-cephalic AVF in 11 patients, the antecubital
region brachio-cephalic AVF in 20 patients and in the antecubital AVF
brachio-basilica in 2 patients. Patients were followed for three years
after aneurysmorraphy. Despite the fact that expansion occurred
in repaired venous structure, no pathology was identified requiring
intervention in in 30 cases. In three patients, recurrent expansion and
problems were observed in the localization where aneurysmorraphy
repairing was reapplied. Before any complication occurs, intervening
in aneurysm and reduction of it without breaking the continuity of AV
fistula are effective surgical methods.
Hemodiyaliz Tedavisinin Elektrokardiyografide Ventriküler Aritmogenez Parametrelerine Etkisi
İsa Ardahanlı, Okan Akyüz
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hemodiyaliz Tedavisinin Elektrokardiyografide Ventriküler Aritmogenez Parametrelerine Etkisi
The Effect Of HemodIalysIs Treatment On VentrIcular ArrhythmogenesIs Parameters In ElectrocardIography
Amaç: Hemodiyaliz (HD) hastalarında ventriküler aritmiler ve ani kardiyak ölüm (AKÖ) dahil kardiyovasküler olaylar birincil ölüm kaynağıdır. QT aralığı, QT dispersiyonu (QTd), TPe aralığı, TPe / QT oranı ve kardiyak-elektrofizyolojik denge (iCEB = QT / QRS) gibi EKG parametrelerinin kontrol edilmesi, yüksek aritmi ve SCD riski olan hastaların sınıflandırılmasında yararlı olabilir. Çalışmamız, HD seansı öncesi ve sonrasında elektrokardiyografik parametrelerdeki değişimi sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırmayı amaçladı.
Yöntemler: Çalışmaya 49 HD hastası ve 50 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Gruplar hemodiyaliz ve kontrol grubu olarak iki gruba ayrıldı. Hemodiyaliz grubunun EKG'leri diyaliz öncesi ve sonrası değerlendirildi. EKG verileri tarandı ve dijital bir platformda değerlendirildi. QT, cQT, QTd, TPe, TPe / QT, TPe / cQT, QT / QRS ve cQT / QRS ölçüldü.
Bulgular: Hemodiyaliz sonrası QTd, cQTd, TPe, TPe / QTc ve QRS pre-HD'ye göre anlamlı olarak azalırken (her biri için p <0,05), diyaliz tedavisi sonrası HR, iCEB ve iCEBc anlamlı artış gösterdi (p <0,05 için her biri). Diyaliz öncesi EKG parametreleri ile kontrol grubu karşılaştırıldığında QT, cQT, QTd, cQTd, TPe ve iCEBc pre-HD'de anlamlı olarak daha yüksekti (her biri için p <0.05). Diyaliz sonrası EKG parametreleri karşılaştırıldığında, HR, cQT, QTd, cQTd, iCEB ve iCEBc değerleri kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (her biri için p <0.05).
Sonuç: HD hastalarında ventriküler repolarizasyon ve depolarizasyonu birlikte gösteren elektrokardiyografik parametreler değerlendirilerek aritmi ve ani kardiyak ölüm riski öngörülebilir.
Aim: Cardiovascular events, including ventricular arrhythmias and sudden cardiac death (SCD), are the primary source of death in hemodialysis (HD) patients. Checking ECG parameters such as QT interval, QT dispersion (QTd), TPe interval, TPe/QT ratio, and cardiac-electrophysiological balance (iCEB = QT/QRS) can be useful for classifying patients with high arrhythmia and SCD risk. Our study aimed to compare the change of electrocardiographic parameters before and after the HD session with the healthy control group.
Methods: A total of 49 HD patients and 50 healthy volunteers were included in the study. The groups were divided into two groups as hemodialysis and control group. ECGs of the hemodialysis group were evaluated before and after dialysis. ECG data were scanned and evaluated on a digital platform. QT, cQT, QTd, TPe, TPe/QT, TPe/cQT, QT/QRS, and cQT/QRS were measured.
Results: While QTd, cQTd, TPe, TPe / QTc, and QRS decreased significantly after hemodialysis compared to pre-HD(p <0.05 for each), HR, iCEB, and iCEBc showed a significant increase after dialysis treatment (p <0.05 for each). Comparing pre-dialysis ECG parameters with the control group, QT, cQT, QTd, cQTd, TPe and iCEBc were significantly higher in pre-HD (p <0.05 for each). Comparing the ECG parameters after dialysis, HR, cQT, QTd, cQTd, iCEB, and iCEBc values were significantly higher than the control group (p <0.05 for each).
Conclusion: By evaluating the electrocardiographic parameters showing ventricular repolarization and depolarization together, the risk of arrhythmia and sudden cardiac death can be predicted in HD patients.
Kronık Hemodiyaliz Hastalarında Renal Osteodistrofi
Mehdi Yeksan, Kemal Ödev, Dursun Odabaş, İbrahim Erkul, A. Nuri Sezer
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Kronık Hemodiyaliz Hastalarında Renal Osteodistrofi
Renal Osteodystrophy In Chronıc Hemodıalysıs Patıents
Bu çalışmada hemodiyalize giren 20 hasta ile diyalize girme yen 10 hastada renal osteodistrofinin biyokimyasal, hormonal, radiolojik bulguları arasındaki ilişki incelendi. İnceleme sonucunda diyalize gireni yen grubta renal osteodistrofinin biyokimyasal parametreleri yükselmiş, hormonal yönden normal bulunmuş, radiolojik olarak ise %30 hastada osteodistrofik bulgu tespit edilmiştir. Hemodiyalize giren hastalarda ise biyokimyasal, hormonal, radiolojik bulgular belirgin hale gelmiştir. Renal osteodistrofinin bu grubta belirgin oluşunda diyaliz yaşının önemli olduğu, diyaliz yaşı, ile parathormon seviyesi arasında gösterilen ilişki ile ispat edilmiştir. Hemodiyalizin sekonder hiperparatiroidismi düzeltmediği gösterilmiştir.
In this report, the relationship between biochemical, hormonal and radiological findings of renal osteodystrophy was investigated in twenty undergoing hemodialysis patients and in ten non - hemodiyalysed patients.
Hemodiyaliz Hastalarında Nörolojik Komplikasyonlar
Ebru Apaydın Dogan, Osman Serhat Tokgöz, Orhan Demir
Olgu sunumu
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hemodiyaliz Hastalarında Nörolojik Komplikasyonlar
NeurologIcal ComplIcatIons In HemodIalysIs PatIents
Amaç: Hemodiyalize bağlı nörovasküler komplikasyonların ve tedavi yaklaşımlarının literatürler yardı- mıyla irdelenmesi. Olgu Sunumu: Hemodiyaliz tedavisi alan ve kliniğimize intraserebral hematom nedeniyle yatırılan 19 yaşında erkek hasta tartışıldı. Sonuç: Hemodiyaliz hastalarında nörovasküler komplikasyonlar mortalite ve morbiditenin önde gelen nedenlerindendir. Kontrolsüz hipertansiyon ve üremiye bağlı nörovasküler komplikasyonların önlenmesi için, bu hastaların nöroloji ve nefroloji uzmanlarının ortak takibinde olması gereklidir.
Aim: To highlight the neurovascular complications of hemodialysis and discuss the therapeutic approaches with the relevant literature. Case Report: A 19- year old man on maintenance hemodialysis who admitted to our clinic with intracerebral hematoma is discussed. Conclusion: Neurovascular complications are being recognised as the major causes of mortality and morbidity in hemodialysis patients. Prevention of neurovascular complications of uremia and accelerated hypertension requires the cooperation of both the neurologists and nephrologists.
Kemoterapi Sonrası Tümör Lizis Sendromuna Bağlı Akut Renal Yetmezlik Gelişen Non-Hodgkin Lenfoma
Hasan Kaya, A. Rıza Odabaş, Ramazan Çetinkaya, Yılmaz Selçuk
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Kemoterapi Sonrası Tümör Lizis Sendromuna Bağlı Akut Renal Yetmezlik Gelişen Non-Hodgkin Lenfoma
Biz kemoterapi sonrası, tümör lizis sendromuna bağlı olarak akut böbrek yetmezliği gelişen, 38 yaşında bir non-Hodgkin lenfoma hastasını rapor ettik. Konservatif tedavi olarak diüretik, bikarbonat infüzyonu, %10'luk kalsiyum glukonat ve insülinle tamponlanmış % 30 dekstroz verdik. Ancak, tedaviye cevap alamadık. Kemoterapi sonrası 4. günde hemodiyalize başladık. Hastada hemodiyaliz sonrası klinik ve laboratuvar olarak iyileşme sağladık.
We report a 38 year-old male patient vvith non-Hodgkin’s lymphoma who developed oliguric acute renal failure depending on tumor lysis syndrome, following chemotherapy. We treated, patient vvith diuretic, bicarbonate infusion, calcium gluconate, and 30% dextrose vvith insulin. We couldn’t give a response to these treatments. After chemotherapy, on 4th day we started to use hemodialysis. After hemodialysis, we supplied a recovering in this patient as clinic and laboratory.
Multipl Miyelom Hastalarında Nefropati Sıklığı: Tek
merkez Deneyimi
Bülent Savut, İsmail Baloğlu, Halil Zeki Tonbul, Nedim Yılmaz Selçuk, Kültigin Türkmen
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Multipl Miyelom Hastalarında Nefropati Sıklığı: Tek merkez Deneyimi
Prevalence Of Nephropathy In MultIple Myeloma PatIents: An experIence Of SIngle Center
Multipl miyelom (MM); anemi, tekrarlayan enfeksiyonlar, serum
ve/veya idrarda monoklonal protein artışı, osteolitik kemik lezyonları,
hiperkalsemi ve böbrek yetmezliği ile karakterize neoplastik bir plazma
hücre diskrezisidir. MM ilişkili böbrek yetmezliği erken mortaliteye
neden olan önemli bir prognostik faktördür ve MM’da böbrek hastalığı
sıklığı tanıma bağlı olarak %20-50 arasında değişmektedir. Bu
çalışmada, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi,
Hematoloji ve Nefroloji Kliniklerine başvuran MM hastalarında,
nefropati sıklığı ve ilişkili faktörler araştırıldı. Son beş yıl içerisinde
hastanemizde MM tanısı ile takip edilen toplam 104 hasta (K/E:
55/49) retrospektif olarak incelendi. Hastaların ortalama takip süresi
29 ay, yaş ortalaması 64±10.6 yıldı. Takip süresince hastaların
%30.8’i ölmüş, %58’i ise halen yaşamaktaydı. Hastaların %10.6’sının
ise akıbeti öğrenilemedi. Kreatinin değeri ≥2 mg/dL olan hastalar
miyelom nefropatili olarak kabul edildi. Başlangıç tedavisi olarak
vinkristin-adriyamisin-deksametazon veya melfelan-metilprednizolon
(>65 yaş hastalar için) verilmişti. SPSS 15.0 programı ile istatistiksel
analizler yapıldı. Çalışmaya katılan 104 hastanın %31.7’sinde (n=33),
miyeloma bağlı böbrek yetmezliği tespit edildi. Serum kreatinini
≥2 mg/dL olanlarda hipovolemi ve oligüri oranları daha yüksek
bulundu (p<0.001). Miyeloma bağlı böbrek yetmezliği olanların
ortalama ürik asit (p=0.002) ve kalsiyum (p=0.037) değerleri, böbrek
yetmezliği olmayanlardan yüksekti. Başlangıçta 31 hastada (%29.8)
hemodiyaliz (HD) ihtiyacı varken bunların 19’unda (diyaliz yapılan
hastaların %61.2’si, tüm hastaların %18.2’si) HD kalıcı oldu. Böbrek
tutulumu olan MM hastalarında mortalite %42.4 iken böbrek tutulumu
olmayanlarda %25.3 oranındaydı (p=0.034). Multipl miyelomda
böbrek yetmezliği kötü prognositik belirteçler arasında yer almaktadır.
Hastaların yaklaşık üçte birinde miyeloma bağlı böbrek hastalığı
saptandı. Böbrek yetmezliği, esas olarak monoklonal hafif zincir
nefropatisine bağlı olarak gelişse de hipovolemi gibi geri dönüşümlü
nedenlerin dikkatli değerlendirilmesi ve böbrek yetmezliği olan grupta
artmış mortalite riski nedeniyle, MM’da bu alt gruba özellikle dikkat
edilmesi gerektiğini düşünmekteyiz
Multiple myelom (MM) is a plasma cell malignancy and is
characterized by anemia, recurrent infections, serum and/or urine
monoclonal protein, osteolytic bone lesions, hypercalcemia and
renal failure. The prevalence of nephropathy varies between 20 and
50% in MM. In this study, the prevalence of nephropathy and related
factors were aimed to investigate in MM patients who admitted to the
Hematology and Nephrology clinics of Meram Faculty of Medicine,
Necmettin Erbakan University. A total of 104 MM patients (F/M: 55/49)
were retrospectively examined who were administered in the last five
years. The mean follow up duration was 29 months. The mean age
was 64±10.6 years. During the follow-up period, 30.8% of our patients
died and 58% were still alive. The fate of the 10.6% of the patients
could not be learned. Patients with serum creatinine ≥2 mg/dL were
considered as patients with nephropathy. The vincristine-adriamycindexamethasone
or melfelan-methylprednisolone (for patients >65
years) were administered as initial therapy. Statistical analysis was
performed with SPSS 15.0. Renal involvements were observed in 33
patients (31.7%). Hyperuricemia (p=0.002), hypercalcemia (p=0.037),
hypovolemia (p<0.001) and oliguria (p<0.001) were found to be
higher in patients with creatinine ≥2 mg/dL. In 31 patients (29.8%),
hemodialysis (HD) treatment was required, 19 of these (61.2% of HD
patients, 18.2% of all patients) were treated with HD permanently.
Mortality rates were found as %42 in patients with nephropathy
and %25.3 without nephropathy (p=0.034). Renal failure is a poor
prognostic marker in multiple myeloma. In this study one-third of MM
patients had nephropathy requiring HD. Although renal insufficiency
is mainly due to monoclonal light chain nephropathy, reversible
causes such as hypovolaemia should be carefully evaluated. We
think that particular attention should be paid to this group because of
the increased risk of mortality.
Kronik Hemodiyalizin Lipid Metabolizmasına Etkisi
Müfid İspanoğlu, Mehdi Yeksan, Şamil Ecirli, İbrahim Erkul, Fikret Güldoğan
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Kronik Hemodiyalizin Lipid Metabolizmasına Etkisi
Effect Of Chronıc Hemodıalysıs On Lıpıd Metabolısm
Bu çalışma, Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Hemodiyaliz ünitesinde devamlı diyalize giren 20 diyaliz has-tasında yapılmıştır. Diyaliz hastalarında diyalizden önceki ve sonraki Total Kolesterol (TK), Yüksek dansiteli lipoprotein - Kolesterol (HDL-C), Düşük dansiteli lipoprotein - Kolesterol (LDL-C), Beta Lipoprotein, Pre-beta lipoprotein, Alfa lipoprotein değerleri, 20 kontrol hastası ile karşılaştırıldı. Sonunda diyaliz grubunda, kontrol grubuna nazaran TK, HDL-C, LDL-C, prebeta lipoprotein, affa lipoprotein düşük, Beta Lipoprotein yüksek bulundu. Diyalizden sonra ise Beta-lipoprotein ve LDL-C de düşüş, diğer fraksiyonlarda ise hafif yükselme bulunmuştur.
This report is performed on twenty undergoing haemodialysis pa-tients, at Selçuk University, Medical Faculty, Haemodialysis unit of Internal Medicine. Total cholesterol HDL-C, LDL-C, Beta lipoproteins, Pre-beta lipoprotein and Alpha lipoprotein values of haemodialyzed pa-tients and the values of control group are compared. In dialyzed patients TC, HDL-C, LDL-C, Pre-beta lipoprotein and alpha lipopro-teins are found low but Beta lipoprotein high, comparing to the control group. After dialysis Beta lipoprotein and LDL-C are decreased and the other fractions are slightly increased.
Hemodiyaliz Hastalarında Hemostatik Sistemin Arteriyovenöz Fistül Trombozu Yönünden İncelenmesi
Erhan Ağca, Yunus Erdem
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hemodiyaliz Hastalarında Hemostatik Sistemin Arteriyovenöz Fistül Trombozu Yönünden İncelenmesi
EvaluatIon Of HemostatIc System In PatIents WIth ArterIovenous FIstula ThrombosIs On HemodIalysIs
Hemodiyalize giren hastalarda trombotik yöne doğru eğilim artmıştır. Bu nedenle bu hastaların hemostatik durum yönünden araştırılması planlanmıştır. Araştırma için hemodiyalize giren 45 hasta ile (27 erkek, 18 kadın) 15 sağlıklı kontrol grubu (8 erkek, 7 kadın) hemostatik parametreler açısından karşılaştırıldı. Hemodiyaliz hastalarında APC rezistansı ve rezistans oranının yüksek olduğu, ATIII ve tPA antijen düzeylerinin düşük olduğu saptandı. AVF trombozu olan vakalarda tromboz öyküsü olmayan AVF hastalarına göre anlamlı bir şekilde vWF antijen seviyelerinin yüksek olduğu saptandı. Hemodiyalize giren hastalarda APC rezistansının yüksek olduğunu, bu yüksekliğin pre-trombotik duruma yardımcı olabileceğini, AT III düşüklüğünün de yine pre-trombotik durum yönünden etkiyebileceğini, tPA düşüklüğünün hipofibrinolizi yansıttığını ve bu yüzden pretrombotik durum olarak etki edebileceğini, AVF problemi olan hastalarda vWF yüksekliğinin bunlardaki vasküler endotel hasarının daha fazla olduğunu ve bunun da trombojenik bir faktör olarak pretrombotik duruma katkı edebileceğini gösterdi. Hemodiyalize giren hastalarda tormbotik AVF problemlerinde pre-trombotik durumların taranması ve
Hemodialysis patients have a tendency toward to thrombosis. AVF thrombosis is frequent in those patients. Study was aimed to evaluate patients by means of hemostatic state at our study, hemostatic parameters in haemodialysis patients with respect to healthy group were evaluated. Haemodialysis group (HDG) consisted of 45 patients (27 male, 18 female) and control group (CG) consisted of 15 healthy persons (8 male, 7 female). These parameters were evaluated whether contributing to thrombosis APC resistance is found to be higher in patient group. AT III and tPA antigen levels are low in patient group, while vWF antigen levels are high in patients with AVF problem compared to healthy subjects. Hypofibrinolysis and prethrombotic state were thought to play role in contributing vascular endothelial injury and AVF thrombosis. These findings reflect the pre-trhrombotic state and injured vascular endothelium in HDG with AVF problems. Thus, Hemodialysis patients must be screened and evaluated by means of pre-thrombotic events for better AVF survival and outcome.
Kronik Böbrek Yetmezlikli Hastalarda Hemodiyaliz Amaçlı Santral Venöz Kataterizasyon Öncesinde Pa (posteroanterior) Akciğer Grafisi Gerekli Midir?
Niyazi Görmüş, Yüksel Dereli, Halil Zeki Tonbul, Hasan Solak
Olgu sunumu
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Kronik Böbrek Yetmezlikli Hastalarda Hemodiyaliz Amaçlı Santral Venöz Kataterizasyon Öncesinde Pa (posteroanterior) Akciğer Grafisi Gerekli Midir?
Is It Necessary To Take A PosteroanterIor Chest X-Ray Before Central VeIn CatheterIzatIon For HemodIalysIs In PatIents WIth ChronIc Renal FaIlure?
Amaç: Acil hemodiyaliz uygulanması gereken hastalarda yaygın olarak internal juguler venden konulan geçici hemodiyaliz kateterleri kullanılmaktadır. Bu girişim yapılırken nadir de olsa hastanın anatomik durumu farklılık arz edebilmektedir. Bu nedenle girişim öncesi hastada bir kalp damar anomalisi olup olmadığı araştırılmalıdır. Olgu sunumu: 55 yaşında, kronik böbrek yetmezliği nedeni ile rutin hemodiyaliz programında olan ve daha önce 10 kez arteriovenöz fistül girişimi ve çok sayıda geçici ve kalıcı hemodiyaliz kateteri girişimi uygulanan hastanın kontrol posteroanterior (PA) akciğer grafisinde dekstrokardi saptandı. Sonuç: Biz bu amaçla en basit tanı yöntemi olan PA akciğer grafisinin rutin olarak kullanılmasını önermekteyiz.
Aim: Temporary hemodialysis catheters inserted into the internal juguler vein are commonly used in patients who need emergent hemodialysis. During this procedure, although it is very rare, the patient may have anatomicaldifferences. Therefore, before the procedure, it should be studied whether the patient has any cardiovascular abnormality or not. Case report: Dextrocardia was detected in control chest X-ray of a 55 year old patient, who was in routine hemodialysis programme and had a history of 10 arteriovenous fistula operations and multiple transient and permanent catheter insertions because of chronic renal failure. Conclusion: For this reason, we suggest posteroanterior chest x-ray as the routine technique since it is the simplest diagnostic method.
Renal Transplantasyon Sonrası Görülen Bir Akciğer Tüberkülozu
Mehmet Erikoğlu, İbrahim Güney, Şakir Tavlı, Süleyman Türk
Derleme
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Renal Transplantasyon Sonrası Görülen Bir Akciğer Tüberkülozu
A Lung TuberculosIs After Renal TransplantatIon
Tüberküloz (TBC) immunosupresyonun maksimum etkisinin ortaya çıktığı ilk bir yılda görülen nadir bir enfeksiyondur. Nadir görülmesi nedeni ile yeni kurulan merkezimizde transplantasyon sonrasında TBC görülen bir olguyu sunmayı amaçladık. Dört yıldır kronik böbrek yetmezliği olan ve iki yıldır hemodiyaliz uygulanan 45 yaşındaki erkek hastaya canlı donörden böbrek nakli uygulandı. Öyküsünde geçirilmiş tüberkülozu yoktu ve operasyon öncesi değerlendirmede TBC ile uyumlu fizik muayene ve laboratuar bulguları tespit edilmedi. İmmunosupressif protokol olarak Prednizolon, MMF, FK-506 kombinasyonu ve bir ve dördüncü gün Basiliximab protokolü uygulandı. Operasyon sonrası birinci ayda çekilen akciğer grafisinde sol üst zonda kavernöz lezyon tespit edildi. Alınan balgam örneklerinde TBC basilinin görülmesi ve kültürde basilin üretilmesi sonucunda hastaya anti tüberküloz tedavi başlandı. On iki aylık anti tüberküloz tedavisini tamamlayan hastada klinik ve laboratuar olarak düzelme görülmesi nedeni ile tedavi sonlandırıldı. TBC geçmişte ülkemizde sık görülen bir enfeksiyon olması, erken tanı konulup tedavi edilmediği taktirde greft kaybı ile sonuçlanabilmesi nedeniyle risk faktörü taşıyan böbrek nakli hastalarında akılda tutulması gereken ciddi bir hastalıktır.
Tuberculosis (TBC) is an infection that rarely seen in the first year of maximum immunosuppression. Beacuase of its rarity we aimed to present a case of TBC that developed after renal transplantation in our newly established transplantation unit. A live donor renal transplantation was performed on a 45 years old man who was complaining of chronic renal failure for four years and on hemodialysis for two years. There was no signs of TBC in the physical examination, preoperative laboratory investigation and past medical history of the patient. Prednisolone, MMF, FK-506 combination and in the 1st and 4th day Basiliximab were performed as immunosuppressive protocol. In 1 st postoperative month, there was a cavernous lesion in the left upper zone on chest x-ray. Antituberculosis treatment was started according to a positive sputum culture for TBC bacili. After twelve months of antituberculosis treatment there was a clinical and laboratory improvement and the treatment was ceased accordingly. Because of its frequent past history in our country, TBC is aserious disease that should be kept in mind and dealt with carefully in patients undergoing renal transplantation.
Diyaliz Öncesi Nefrolojik Takibin Hemodiyalize Başlayan Hastalarda Morbidite Açısından Yeri Ve Önemi
Erhan Ağca, Siren Sezer
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Diyaliz Öncesi Nefrolojik Takibin Hemodiyalize Başlayan Hastalarda Morbidite Açısından Yeri Ve Önemi
Importance Of NephrologIc Care On MorbIdIty In ChronIc Renal FaIlure PatIents Before HemodIalysIs
Nefrolojideki gelişmelere rağmen hemodiyalize başlayan SDBY hastalarında morbidite ve mortalite halen yüksektir. Diyaliz öncesi nefrolojik takibin (PDNT) erken ve düzenli olarak yapılmasının, KBY hastalarında ilk yıl içerisindeki morbiditeyi azaltabileceği ve iyi bir klinik seyir sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmamıza nefroloji kliniğinde takip edilen KBY hastaları (PDNT grup, n=28) ile, takip edilmeden acil olarak HD’e alınan hastalar (Acil-HD grup, n=27) alındı. Hastalar, ilk yıldaki klinik ve biyokimyasal parametrelerin seyri açısından retrospektif olarak karşılaştırıldı. Çalışma başlangıcında: düşük Htc değerleri (p
Despite advances in nephrology, morbidity and mortality of ESRD patients remain high on hemodialysis (HD). Pre-dialysis nephrologic care (PDNC) might be expected to result in decreased morbidity and better clinical outcome for the first year on HD. In study, CRF patients referred to nephrology clinic (PDNC group, n=28) and those urgently underwent HD (UHD group, n=27) were evaluated for the progress of clinical and biochemical parameters in the first year. At the enrollment, observed differences between groups were: lower Htc ratios (p
Kronik Hemodiyaliz Hastalarında Arteriyal Sertliğin Değerlendirilmesi Ve İlişkili Risk Faktörleri
Gülperi Çelik, Murat Tumuklu, Ali Başcı, Ercan ok
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Kronik Hemodiyaliz Hastalarında Arteriyal Sertliğin Değerlendirilmesi Ve İlişkili Risk Faktörleri
EvaluatIon ArterIal StIffness In ChronIc HemodIalysIs PatIents And The Related RIsk Factors
Amaç: Arteryel sertliğin göstergelerinden olan nabız dalga hızı (NDH) ve artırma göstergesi (AG), vasküler hasarın şiddetini belirlemede kullanılan invaziv olmayan yöntemlerdir. Geniş hasta sayısı içeren bu çalışmada, kronik HD hastalarında NDH ve AG değerlendirilerek, ilişkili olduğu risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı. Yöntem: Kronik HD programında olan toplam 881 hasta (%44’ü kadın) çalışmaya dahil edildi. Hastaların NDH ve AG ölçümleri nabız dalga analizi cihazı (Sphygmocor) kullanılarak, tek operatör tarafından yapıldı. NDH analizi karotid-radyal mesafeden ölçüldü. Aortik AG radyal arterden derive edilen aortik nabız dalga formlarından elde edildi. Tüm hastaların ekokardiyografi ile sol ventrikül geometrisi ve bioimpedens cihazıyla volüm durumu değerlendirildi. Bulgular: Hasta grubunun ortalama NDH değeri 10.0 ±2.5 m/s, ortalama AG % 27±11 idi. AG’nin kalp hızı ile düzeltilmiş şekli olan AG -KH75 ise %29±11 olarak saptandı. NDH hastaların %29’da, AG ise %67’de sınır değerin üstünde bulundu. AG ve NDH arasında pozitif ilişki saptandı. AG yüksek ve normal olan hastalar karşılaştırıldığında; AG yüksek olan grupta, albumin değerleri daha düşük, ortalama kan basıncı değerleri, kardiyotorasik oranları (KTO) daha yüksek ve ejeksiyon süreleri daha uzun saptandı. AG boy ve kilo negatif ilişkili idi. AG 75 kilo ve boy ile negatif ilişkiliydi. AG 75 yüksek olanlarda, sol ventrikül hipertrofili (LVH ) hasta oranı daha çoktu. NDH değeri yüksek olan grupta erkek hasta oranı ve ortalama kan basıncı değerleri yüksek bulundu. Alt grup analizinde (n:408 hasta) NDH değeri ≥ 11. 5 m/sn olan grupta, < 8. 5 m/sn olana göre belirgin artmış interdiyalitik ağırlık artışı vardı. Sonuç: Hemodiyaliz hastalarında, NDH ve AG gibi damar sertliğinin göstergesi olabilecek ölçümler, ortalama arter kan basıncı, kardiyotorasik oran, hipoalbuminemi, interdiyalitik ağırlık artışı ile ilişkiliydi. Bu parametrelerin kardiyovasküler morbidite ve mortalite ile ilişkisi hemodiyaliz hasta topluluğumuzun takipleri sırasında açıklık kazacağını düşünüyoruz.
Aim: Pulse wave velocity (PWV) and augmentation index (AI) are indicators of arterial stiffness and non invasive methods of detecting the severity of vascular injury. This study included large sample size and evaluated PWV and AI in chronic hemodialysis (HD) patients to detect the related risk factors. Method: 881 patients on chronic HD program (44% females) were included in this study. PWV and AI of the patients measured by single operator using pulse wave analysis device (Sphygmocor). Pulse wave was measured from carotid-radial distance. Aortic AI was obtained from aortic pulse wave forms derived from radial artery .for all patients, left ventricular geometry was evaluated by echocardiography and volume status was evaluated by bioimpedence device. Results: The average PWV in patient group was 10.0± 2.5 m/s, average AI was 27±11%. AI -HR75, the heart rate corrected form at 75 beat/minute of AI was found to be 29±11%. PWV and AI were found above limit value in 29% and 67% of the patients respectively. A positive relation was found between PWV and AI. when patients with high and normal AI were compared, albumin values were lower while average blood pressure values, cardiothoracic ratio(CTR) were higher and ejection time longer in patients with high AI. AI had a negative relation with height and weight. AI 75 was also negatively related to height and weight. In patients with high AI75 Araştırma Yazısı 151 more patients had left ventricular hypertrofy (LVH). Male patients percentage and average blood pressure was higher in patients with high PWV. In the analysis of PWV of the subgroup (n:408 patients), evident interdialytic weight increase was present in the group with PWV of ≥ 11.5 m/ sc compared to the group of < 8.5 m/sc. Conclusion: measures that can be used to evaluate vascular stiffness like PWV and AI are related to average arterial blood pressure, cardiothoracic ratio, hypoalbuminemia, interdialytic weight increase. We think that the relation between these parameters and cardiovascular morbidity and mortality will become clear in the follow up of our hemodialysis patients.
Persitan Sol Superior Vena Cava Anomalisinde Geçici Diyaliz Katateri Yerleştirilmesi
Muhammed Bilal Çeğin
Olgu sunumu
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Persitan Sol Superior Vena Cava Anomalisinde Geçici Diyaliz Katateri Yerleştirilmesi
ImplantatIon Of TransIent HemodIlysIs Catheter In PatIent WIth PersIstent Left SuperIor Vena Cava
Üç yıldır hemodiyalize giren 44 yaşında kadın hastanın fistül yerinde ağrı şikâyeti olması üzerine fistül yeri yüzeysel ultrasonografi ile kontrol edildi. Renkli doppler ile fistül yerinde akım olmadığı saptandı. Hastanın geçici diyaliz kateteri ile diyalize girmesine karar verildi. Sol juguler venden kateter ilerletildi. Kontrol telekardiyografisinde kateter mal pozisyonu olduğu saptandı. Negatif basınç ile venöz vasıfta kan geldiği gözlendi. Kateterin yerinin kontrolü için yapılan anjiyografide, kateterin persistan sol süperiyor vena kava aracılığı ile koroner sinüse ulaştığı gözlendi.
A 44 years old woman who having hemodialysis for three years had a complaint of pain in the fistular area. Ultrasonographic examination was done to the fistular area. There was no flow by color doppler imagings. Transient dialysis catheter for hemodialysis was suggested to the patient. Catheter was advanced to the left jugular vein. When control telecardiography examination was done, catheter malposition was detected. Venous type blood was seen when negative pressure applied. Anjiography was applied to detect the catheter localisation. Caheter was seen in coronary sinus via the route of persistant left superior vena cava.
Kronik Böbrek Yetersizliğinde Serum Gastrin Seviyeleri
Laika Karabulut, Mehdi Yeksan, Ahmet Kaya, A. Nuri Sezer, Şamil Ecirli, Hasan Hüseyin Telli, Hüseyin Kazancı, Mehmet Polat
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Kronik Böbrek Yetersizliğinde Serum Gastrin Seviyeleri
Serum GastrIn Levels In ChronIc Renal FaIlure
Kronik böbrek yetersizlikleri hastalarda, serum gastrin seviyelerinde artış kaydedilmektedir. Çalışmamızda 10 konservatif tedavi,14 hemodiyaliz tedavi altındaki 24 kronik böbrek yetersizlikli hastanın serum gastrin düzeyleri belirlendi. Her iki grup hastanın serum gastrin düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı yükseklik göstermekteydi (p < 0.05).Total gastrin seviyeleri ile serum kreatinin seviyeleri arasında korrelasyon bulunamadı. Ayrıca hemodiyaliz sonrasında serum gastrin düzeylerinin hemodiyaliz öncesine göre anlamlı bir düşüş göstermediğini tespit ettik.
An increase in serum gastrin levels is noted in patients with chronic renal failure. In our study, serum gastrin levels of 24 patients with chronic renal failure who were under 10 conservative treatment and 14 hemodialysis treatment were determined. Serum gastrin levels of both groups were significantly higher than the control group (p <0.05). There was no correlation between total gastrin levels and serum creatinine levels. In addition, we found that serum gastrin levels after hemodialysis did not show a significant decrease compared to pre-hemodialysis.
Multipl Sklerozlu Hastalarda Serum Homosistein, Asimetrik Dimetil Arginin Ve Nitrik Oksit Düzeyleri
Zehra Akpınar, Sevil Kurban
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Multipl Sklerozlu Hastalarda Serum Homosistein, Asimetrik Dimetil Arginin Ve Nitrik Oksit Düzeyleri
Serum NItrIc OxIde, HomocysteIn, AsymmetrIc DImethylargInIne Levels In PatIents WIth MultIple SclerosIs
Multipl skleroz(MS), santral sinir sisteminin otoimmünnörodejeneratif
bir hastalığıdır. Kronik inflamatuvar bir süreçle
karekterizedir. Demiyelinizasyon-remiyelinizasyon, aksonal ve
nöronal hasarla giden MS’in doğası tam olarak aydınlatılamamıştır.
Patofizyolojisinde oksidatif stresin de rol oynadığı MS’de nitrik
oksit(NO), homosistein(HCY), asimetrik dimetilarjinin(ADMA) gibi
ajanların rolü araştırılmaktadır. Bu çalışma ile relapsing remitting
seyirli MS’lilerde NO, HCY, ADMA düzeylerini ölçerek sağlıklı
kontrollerle karşılaştırmayı amaçladık. Çalışmaya 28 kadın, 15 erkek
43 MS hastası ve aynı yaş grubunda olan 18 kadın, 11 erkek sağlıklı
gönüllü dahil edildi. Serum HCY seviyeleri kromosistem kit kullanılarak
ve serum ADMA seviyeleri Chen ve arkadaşlarının tariflediği metod
kullanılarak HPLC tekniği ile ölçüldü. NO ölçümü kat no: 1 756 281
kit kullanılarak gerçekleştirildi. Elde edilen verilerin istatistiksel
analizinde SPSS 16.0 paket programı kullanıldı. Serum ADMA düzeyi
ortalamaları MS hastalarında kontrollerinkinden düşük, HCY ve NO
ortalamaları ise MS lilerde kontrollerinkinden yüksek bulundu, fakat
bu farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi(p>0.05). Hastalık
süresi ve özürlülük skorları(EDSS) ile ADMA, NO, HCY ortalamaları
arasında da anlamlı bir korelasyon bulunamadı. Gelecekte bu
parametrelerin değişik MS form ve evrelerindeki hastalarda özellikle
de akut atak döneminde araştırılmasının tedavi stratejileri açısından
yol gösterebileceği düşünüldü.
Multiple Sclerosis (MS) is an autoimmune-neurodegenerative
disease of the central nervous system. It is characterized by a
chronic inflammatory process. The nature of MS, continuing with
demyelination and remyelination, axonal and neuronal damage, has
not been enlightened precisely. The oxidative stress plays role in the
pathophysiology of MS. Along with this; the role of agents such as
nitric oxide (NO), homocystein (HCY), asymmetric dimethylarginine
(ADMA) has been researched. In this study, we aimed to compare
patients of relapsing remitting MS with healthy controls by measuring
NO, HCY, ADMA levels. 43 MS patients of whom are 28 females and
15 males along with 18 healthy female, 11 healthy male volunteers
with the same age group have been included to the study. Their serum
HCY levels have been measured with chromsystem kit ( fluorescence
detector) and their serum ADMA levels have been measured with
HPLC technic by using the method described by Chen and his
friends. The NO measurement has been realized by using kit (level
no: 1 756 281). The SPSS 16.0 package program has been used
for the statistical analysis of acquired data. While the averages of
serum ADMA level have been found lower than their controls among
MS patients, the HCY and NO averages have been obtained higher
than their controls. However, these differences were not statistically
significant (p>0.05). A meaningful correlation cannot be obtained
between the period of disease and disability score (EDSS) along
with the ADMA, NO, HCY averages, either. It has been thought that
the research of these parameters among patients with various form
and phases of MS, especially in the acute attack periods, might be
indicative in terms of treatment strategies in future.
Hıgh Flux Ve Standart Hemodiyalizde Diyaliz İlişkili Amiloidozisde Elektromyografi Bulguları
Gülperi Çelik, Fikret Bademkıran
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hıgh Flux Ve Standart Hemodiyalizde Diyaliz İlişkili Amiloidozisde Elektromyografi Bulguları
Electromyography Results Of AmyloIdosIs Related WIth DIalysIs In HIgh Flux And Standart HemodIalysIs
Amaç: High Flux (HF) ve standart (STD) hemodiyaliz (HD) uygulanan hastalarda diyaliz ilişkili amiloidozisin (DİA) elektromyografi (EMG) ve laboratuar bulgularının değerlendirilmesi. Yöntem: En az 3 yıldır diyalize giren 16 standart HD ve 16 HF HD hastası çalışmaya alındı. Sinir iletim çalışmalarında elektromyografik inceleme ile, median (motor ve duysal) ve Ulnar (motor ve duysal) sinir, Fibuler motor, Posterior tibial motor ve Sural duysal sinirlere bakıldı. Hastalarda serum β2 mikroglobulin düzeyleri araştırıldı. Bulgular: İki grup arasında serum β2 mikroglobulin düzeyleri arasında fark mevcuttu ( p= 0.00 ). STD HD alan olguların % 20’sinde, HF HD alan olguların % 25’inde karpal tünel sendromu (KTS)’ nun EMG bulguları mevcuttu. İki grup açısında EMG bulguları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p=0,539). Sonuç: DİA karpal tünel sendromu gibi nörolojik bulgularının saptanmasında EMG yararlı bir yöntemdir. Riskli olgularda diyaliz ilişkili amiloidozis bulguları başlamadan HF HD tedavisine geçilmesi akılcı yaklaşım olacaktır.
Aim: This study was undertaken to evaluate the electromyograpy (emg) and laboratory findings of amyloidosis related with dialysis in the patients treated with high flux (HF) and standart (STD) hemodialysis (HD). Method: This study included a total of 16 standart HD and 16 HF HD patients who were treated with dialysis for at least 3 years. Median nevre (motor and sensory), Unlar nevre (motor and sensory), Fibular motor, Posterior Tibial motor and Sural sensorial nerves were evaluated. Blood β2 mikroglobulin levels in these patients were investigated. Results: There was statistical significant difference in regard to blood β2 mikroglobulin levels between both groups (p=0.00). EMG findings of Carpal tunel syndrome (CTS) was observed in 20% and 25% of the patients treated with ST HD and HF HD (respectively). There was no statistical significant difference in terms of EMG findings between two groups (p=0.539). Conclusion: EMG is a useful method in the detection of neurological findings such as CTS. The initiation of HF TD appears to be reasonable before the findings of amyloidosis related with dialysis was started in susceptible cases.
Ağrılı Hemodiyaliz Hastalarında Gabapentin Tedavisi
Hüseyin Atalay, İbrahim Güney, Yalçın Solak, Halil Zeki Tonbul, Mehdi Yeksan, Nedim Yılmaz Selçuk, Süleyman Türk
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Ağrılı Hemodiyaliz Hastalarında Gabapentin Tedavisi
GabapentIn In The Treatment Of PaIn In HemodIalysIs PatIents
Amaç: Üremik nöropatiye bağlı ağrı yüksek yaygınlığına rağmen, teşhis ve tedavi yönünden göz ardı edilmektedir. Bu hastalarda genellikle kullanılan ilaç tedavileri etkin değildir. Biz bu çalışmamızda, hemodiyaliz hastalarında gabapentinin nöropatik ağrıyla birlikte yaşam kalitesi ve depresyona etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Çalışmaya son dönem böbrek yetmezlikli 22 hemodiyaliz hastası dahil edildi (10 erkek ve 12 kadın, yaş ortalaması 62±3.53). Nöropatik ağrı tespit edilen hastalara 8 hafta süre ile günde 300 mg gabapentin tedavisi verildi. Tedaviden önce ve sonra yaşam kalitesi için SF-36 değerlendirme testi (fiziksel ve mental komponent skoru), depresyon için Beck depresyon envanteri (BDI) ve ağrı içinde Mc Gill ağrı anketi kısa formu (SFMPQ: VAS; Visual Analogue Score, PPI; Present Pain Intensity, total SF-MPQ) uygulandı. Bulgular: Gabapentin tedavisi ile birlikte ağrı skorlarında önemli derecede azalma tespit ettik. Total SF-MPQ skoru 21.32±8.74 den 7.5±5.72, VAS 6.4±2.15 den 2.45±1.81, PPI 3.18±1.1 den 1.3±0.88 düştü. Ayrıca SF-36 ve BDI skorlarında da anlamlı iyileşmeler tespit ettik (p
Aim: Despite its high prevalence, pain induced by uremic neuropathy is usually underrecognized during diagnostic process and undertreated. In most of the patients, traditional drugs are ineffective. In this study, we investigated the effect of gabapentin on neuropathic pain along with quality of life (QOL) and depression in hemodialysis (HD) patients. Methods: Twenty two patients with chronic renal failure who were on HD were included in our study (10 males and 12 females, mean age 62±3.53). We administered 300 mg/day gabapentin for 8 weeks to patients in whom neuropathic pain was detected. We administered SF-36 Evaluation Test (Physical Component Score and Mental Component Score) for QOL, Beck s Depression Inventory (BDI) for depression and Short Form of McGill s Pain Questionnaire (SF-MPQ: VAS; Visual Analogue Score, PPI; Present Pain Intensity, total SF-MPQ) before and after the treatment. Results: With gabapentin treatment, we found a statistically significant decrease in pain scale scores. Total SF-MPQ decreased from 21.32±8.74 to 7.5±5.72, VAS scale decreased from 6.4±2.15 to 2.45±1.81, PPI decreased from 3.18±1.1 to 1.3±0.88. We also determined significant improvements in SF-36 and BDI scales (p
Hemodiyaliz Hastalarında Arteriyovenöz Fistül Disfonksiyonunun Renkli Doppler Ultrasonografi Bulguları
Gülperi Çelik, Nurullah Doğan
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hemodiyaliz Hastalarında Arteriyovenöz Fistül Disfonksiyonunun Renkli Doppler Ultrasonografi Bulguları
Color Doppler Ultrasonography FIndIngs Of ArterIovenous FIstula DysfunctIon In HemodIalysIs PatIents
Çalışmada arteriyovenöz fistül (AVF) disfonksiyonu/afonksiyonu bulunan olgularda renkli doppler ultrasonografi (RDUS) bulgularının değerlendirilmesi amaçlandı. Yetersiz diyaliz nedeniyle RDUS incelemesi yapılmış olan 45 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir. Elde edilen bulgular literatür verileri ile karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Olguların 27(%60)’ si kadın, 18 (%40)’ i erkek olup, yaş ortalamaları 55.15±15.03 (16-87) idi. 45 olgunun, 28 (%62.22)’ inin radiosefalik, 17 (%37.78)’ sinin antekübital fossada yerleşim gösteren nativ AVF (brakiyosefalik ve brakiyobasilik AVF) mevcuttu. 36 (%80) AVF’de stenoz saptanmış olup, bunların 2 (%4) besleyici arterde, 5 (%11) anostomoz düzeyinde, 19 (%42) anostomozdan sonraki ilk segmentte, 10 (%22) olguda ise ilk segment distalinde yerleşim gösteriyordu. 4 (%8.9) AVF’de santral venöz oklüzyon, 6 (%13.3) AVF’de ise anevrizmatik dilatasyon bulundu. RDUS’da trombüs saptanan 13 (%28.9) AVF’nin, 7(%53.9)’ sinde fistül afonksiyone olup trombüsün lümeni oklüde ettiği saptandı. Diğer olgularda ise trombüs anevrizmatik dilatasyon içerisinde yerleşim göstermekteydi. Kronik hemodiyaliz (HD) programına alınmış hastaların arteriyovenöz fistül disfonksiyonlarının saptanmasında RDUS etkili bir yöntemdir.
The purpose of this study is to assess the color doppler ultrasound findings in the hemodialysis patients with arteriovenous fistula dysfunction/afunction. In this retrospective study, we searched the dossier of forty- five patients underwent to color doppler ultrasound examination because of inadequate dialysis. This color doppler ultrasound findings were compared with the literature. Twenty-seven (60%) of this 45 hemodialysis (HD) patients were female, 18 (%40) were male and the mean age was 55.15±15.03 (16-87). Twenty-eight of 45 patients have radiocephalic, 17 patients have brachiocephalic and brachiobasilic native arteriovenous fistula. Stenosis were detected in 36 HD patients, two of them settled in supporter arteries, 5 stenosis were on the level of anastomosis, 19 stenosis localized in the first segment after anastomosis and 10 stenosis settled on distal part of the first segment. Central venous oclusion were found in 4 of patients, whereas aneurysms were found in 6 patients. Seven of 13 thrombosed arteriovenous fistula were nonfunctional and the thromboses occluded the lumen of fistula. The thromboses settled in the anevrysmatic dilatation in others cases. The doppler Ultrasound examination performed well skilled is very usefull methods for diagnosis of arteriovenous fistula dysfunction.
Sürekli Ayaktan Periton Diyalizi Ve Hemodiyaliz Hastalarında Helicobacter Pylori Antikor Pozitiflik Oranı
Lütfullah Altıntepe, Zeki Tombul, Süleyman Türk, İbrahim Güney, Abdullah Sadık Girişgin, Emine İnci Tuncer, Mehdi Yeksan
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Sürekli Ayaktan Periton Diyalizi Ve Hemodiyaliz Hastalarında Helicobacter Pylori Antikor Pozitiflik Oranı
The Prevalence Of HelIcobacter PylorI-AntIbody In HemodIalysIs And Capd PatIents
Bu çalışmada hemodiyalize (HD) girmekte olan 83 hasta ile sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) uygulanan 30 hastada Hp-lgG antikor pozitiflik oranı araştırıldı ve 45 sağlıklı kontrol ile karşılaştırıldı. Helicobacter pyloriye (Hp) karşı oluşan IgG antikorlarının tayininde enzim immunoassay ELİSA metodu kullanıldı. HD ve SAPD hastalarının yaş ortalaması sırasıyla, 46.2+17.4 ve 44.6+15.7 yıl ile diyaliz süresi sırasıyla, 35.4+ 36.9 ay ve 20.2+18 ay idi. Kontrol grubunun yaş ortalaması 49.4+15.3 (18-80) yıl idi. HD hastalarının 36’sında (%43.4), SAPD hastalarının 9’unda (%30) ve sağlıklı kontrollerin 19’unda (%42.2) Hp IgG antikoru pozitif idi. Hemodiyaliz ve SAPD hasta larında Hp-lgG antikor pozitifliği sağlıklı kontrollerden farklı değildi. Her iki grupta da Hp-lgG antikor pozitifliği ile yaş, cinsiyet, diyaliz süresi ve dispeptik yakınmalar arasında ilişki saptanmadı. Sadece Hp antikor pozitifliğine bakarak karar verilmemesi, olguların endoskopik ve histopatolojik olarak da değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varıldı.
İn this study, the prevalence of H.pylori-lgG antibody was investigated in 83 hemodialysis (HD) and 30 CAPD patients and compared with those of 45 healthy control group. İn determination of IgG antibody against H.pylori enzyme immunoassay ELİSA method was used. Mean ages were 46.2+17.4 and 44.6+15.7 years and dialysis durations were 35.4+ 36.9 months and 20.2+18 months in HD and CAPD patients respectively. Age of control group was 49.4+15.3 (18-80) years. H. Pylori-antibody was positive in 36 HD patients (43.4 %), in 9 CAPD patients (30 %) and in 19 healthy Controls (42.2 %). Hp-lgG antibody positivity in HD and CAPD patients was not statistically different from control subjects. İn conclusion, there is no assosiation between Hp-lgG antibody posi tivity and age, sex, dyspeptic symptoms two groups. İn this patients Hp IgG positivity should not be evaluated with- out endoscopic and.histopathologic findings.
Derleme Hemodiyaliz İçin Arteria Brakialis Ve Vena Brakialis Arasinda Arterio-Venöz Fistül
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Derleme Hemodiyaliz İçin Arteria Brakialis Ve Vena Brakialis Arasinda Arterio-Venöz Fistül
ArterIavenous FIstula Between ArIerIa BrachIalIs And Venae BrachIalIs For HemodIalysIs
DERLEME HEMODİYALİZ İÇİN ARTERİA BRAKİALİS VE VENA BRAKİALİS ARASİNDA ARTERİO-VENÖZ FİSTÜL
In order tü prepare the patients who had developed chronic renal failure to hemodilaysis, latero-lateral arteriovenous fistula application was applied among the localized arteria. In 4 cases in which superficial venis weren't sujficient (arteria brachialis-venae brachialis) was reconstructed among the deep vessels in fossa an-tecubiti. It was observed that there were some en-largements which made the hemodialysis possible on the superficial veins by means of the venous connection between deep and superficial veins in 30 clays
Derleme Hemodiyaliz İçin Arteria Brakialis Ve Vena Brakialis Arasinda Arterio-Venöz Fistül
Ali Acar, Recai Gürbüz, Esat M. Arslan, Ercüment Y. Acarer, Şenol Ergüney, Şükrü Çelik
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Derleme Hemodiyaliz İçin Arteria Brakialis Ve Vena Brakialis Arasinda Arterio-Venöz Fistül
ArterIavenous FIstula Between ArIerIa BrachIalIs And Venae BrachIalIs For HemodIalysIs
DERLEME HEMODİYALİZ İÇİN ARTERİA BRAKİALİS VE VENA BRAKİALİS ARASİNDA ARTERİO-VENÖZ FİSTÜL
In order tü prepare the patients who had developed chronic renal failure to hemodilaysis, latero-lateral arteriovenous fistula application was applied among the localized arteria. In 4 cases in which superficial venis weren't sujficient (arteria brachialis-venae brachialis) was reconstructed among the deep vessels in fossa an-tecubiti. It was observed that there were some en-largements which made the hemodialysis possible on the superficial veins by means of the venous connection between deep and superficial veins in 30 clays
İndeksleme
